Αποφάσισα να γράψω για την ταινία για δυο λόγους. Πρώτον, θα ήθελα να κάνω γνωστή σε όσους δεν την γνωρίζουν την Berthe Morisot, και δεύτερον να μιλήσω για τις αδικίες που υφίστανται οι γυναίκες. Να ληφθεί υπόψη ότι στα ελληνικά, στο διαδίκτυο, δεν υπάρχουν πληροφορίες γι αυτήν. Παρ όλο που η σκηνοθέτης, Caroline Champetier ήταν γυναίκα, και μάλιστα ξεκίνησε ως κινηματογραφίστρια, δούλεψε με διάσημους σκηνοθέτες όπως ο Godard,o Rivette, o Carax και η Margarethe Von Trotta, και συνέχισε ως σκηνοθέτης, δεν ξέφυγε από τα στερεότυπα. Ηθελημένα ή μη παρέμεινε στον άνδρα, ακόμη και μαυρίζοντάς τον. Ήθελα να δω την δουλειά της, μια και το θέμα με προκαλούσε Είχα δει στο Παρίσι μια έκθεση αφιέρωμα στο μουσείο Musée Marmottan Monet. Σε εκείνη την έκθεση εντυπωσιάστηκα από αυτήν την πρωτοπόρο και δυναμική ζωγράφο που όμως ενώ όλοι έχουμε δει πίνακές της αγνοούμε την δημιουργό. Προσωπικά θεωρούσα ότι είναι κάποιος Μοrisot από τους ιμπρεσιονιστές, όταν συναντούσα έργα της.
Οι πληροφορίες σε μη εξειδικευμένα έντυπα ή διαδικτυακούς τόπους λένε ότι ήταν ζωγράφος, νύφη του Eduard Manet, μοντέλο, και συμμετείχε στην ομάδα των ιμπρεσιονιστών.
Με την ταινία της η Caroline Champetier επιχειρεί να μας γνωρίσει την ζωγράφο. Μόνο που εκτιμώ ότι δεν το έκανε. Ήταν πιο σημαντικό να μας τονίσει την σχέση της με τον Manet και λιγότερο να αναδείξει το ταλέντο της, την επιμονή της και όνειρό της να αιχμαλωτίσει το φως στον καμβά, να ζωγραφίσει εκ του φυσικού στο ύπαιθρο, να πάει κόντρα, στους γονείς της, τον κοινωνικό περίγυρο, να σταθεί ισότιμα δίπλα σε αυτούς, τους άνδρες ομότεχνους της, αυτούς που η παγκόσμια κοινότητα υμνεί, να εκθέσει μαζί τους σε μια επαναστατική για τα δεδομένα έκθεση με τους. Paul Cézanne, Edgar Degas, Claude Monet, Camille Pissarro, Pierre-Auguste Renoir και Alfred Sisley.το 1874. Κι όμως ,όχι μόνο υπήρξε, αλλά και δημιούργησε. Πούλησε και πουλάει ακόμη σε δημοπρασίες με αστρονομικές τιμές. (Higonnet, Anne (1990). Berthe Morisot. New York: Harper & Row, Publishers, Inc. p. 124).
Έργα της φιλοξενούνται στα μεγαλύτερα μουσεία.
Τι είδαμε εμείς στην ταινία; Μία ερωτευμένη που θέλει και να ζωγραφίζει. Αν η συμπεριφορά του εγωκεντρικού Manet, που αγνοούσε ή περιφρονούσε το ταλέντο της, ήταν ο τρόπος για να καταλάβουμε το πως η κοινωνία αντιμετώπισε τις γυναίκες καλλιτέχνες, ίσως δεχθώ ότι μίλησε για τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες στο τέλος του 19 ου αι.
Τον ενδιέφερε ως μοντέλο και έτσι έχουμε πολλά πορτραίτα της από αυτόν τον κατά τα άλλα μεγάλο καλλιτέχνη.
Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί στο ρόλο τους, με έντονη την θεατρικότητα των κινήσεων τους.
Φυσικά και η φωτογραφία ήταν ποιητική. Χρώμα, πλάνα, γωνίες, επιλεγμένες τοποθεσίες, πως θα μπορούσε άλλωστε με την σκηνοθέτη να έχει υπάρξει η διευθύντρια φωτογραφίας σε διακεκριμένες ταινίες και μάλιστα μαζί με πλέον αναγνωρισμένους σκηνοθέτες;
Εικαστικά ένας πίνακας κινούμενος, μεταλλασσόμενος. Σκηνικά κουστούμια βοηθούν στο να συμμετέχετε στην εποχή, στην ματιά την δική της αλλά και του Manet, διάλεγε ακόμη και τα ρούχα των μοντέλων, εκτός από το στήσιμο, την θέση, έκφραση. Η μουσική ήταν προσεγμένη και αξιοπρόσεκτη.
Σημείωση, η ταινία πραγματοποιήθηκε για την τηλεόραση.
Θα αναρωτηθεί κανείς μα πως με τόσα θετικά στοιχεία δεν κέρδισε τον θαυμασμό μου, όχι μόνο τον δικό μου, αλλά πολλοί θεατές αντέδρασαν αρνητικά;
Τους λόγους τους εξήγησα στην αρχή μόνο που παρέλειψα να πω, πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος αυτών που προετοιμάζουν και στήνουν μια έκθεση. Αυτοί που την παρουσίασαν στο Musée Marmottan Monet, οι ιστορικοί τέχνης Claire Durand-Ruel Snollaerts και η Marianne Mathieu, διευθύντρια του Μουσείου. Πως μπόρεσαν μόνο με τους πίνακες και τις σημειώσεις, ενημερώσεις της έκθεσης να παρουσιάσουν όχι μόνο την διεκδικητικότητα της στο χώρο της τέχνης, την αντίδραση του περιβάλλοντος, το μοναδικό ταλέντο της αλλά και τις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις της;
Είτε βρείτε την ταινία είτε όχι, ανατρέξτε στο διαδίκτυο ή στα βιβλία ιστορίας τέχνης να χορτάσει το μάτι σας ομορφιά, φως, χρώμα, τρυφερότητα, εν ολίγοις τέχνη.
Σκηνοθέτης:Caroline Champetier
Σενάριο:Beth Archer Brombert,Jean Francois Allain,Sylvie Meyer,Philippe Lasry.
Φωτογραφία:Stephane Bourgoin, Stephen Mack,Caroline Champetier
Editing:Jean Francois Elie
Μουσική:Eric Demarsan
Ενδυματολογία:Pascaline Suty
Ηθοποιοί
Ηθοποιοί
Marine Delterme, Malik Zidi, Alice Butaud, Berangere Bonvoisin, Francois Dieuaide
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου