Love is all you need, η τελευταία, για μας τουλάχιστον, ταινία της Susanne Bier, είναι μία πρόταση για το πως θα μπορούσε να κινηθεί αισιόδοξα προς το μέλλον η ζωή μας.
Δεν μας είχε συνηθίσει σε αισιόδοξες ματιές.
Πάντα είχα μία πικρία διάχυτη μέσα μου καθώς παρακολουθούσα τις προηγούμενες ταινίες της, ‘Things We Lost in the Fire’, ‘In a Better World’, ‘After the Wedding’, ‘Brothers’.
Ο έρωτας, η ασθένεια, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο γάμος, η οικογένεια είναι οι προβληματισμοί της.
Στην εν λόγω ταινία το δυσάρεστο συναντά το ευχάριστο, ο βορράς το νότο, η σοβαρότητα το γελοίο.
Η Ida μία ώριμη κυρία, απλή, αισιόδοξη με πίστη στους ανθρώπους και την ζωή, έχοντας ολοκληρώσει την θεραπεία της για καρκίνο του στήθους, επιστρέφει σπίτι της προκειμένου να ετοιμασθεί για τον γάμο της κόρης της που θα γίνει στο νότο της Ιταλίας, στο αγρόκτημα του μέλλοντος γαμπρού της. Ένας ειδυλλιακός χώρος, έπαυλη περιτριγυρισμένη από λεμονιές, με θέα την θάλασσα της Νάπολης, όπως θα τον αντικρίσουμε όταν, παρ’ όλες τις δυσκολίες, φθάσει η πρωταγωνίστριά μας.
Πίσω λοιπόν, στην γκρι Δανία, μετά το ραντεβού με την ογκολόγο,
βρίσκει τον σύζυγο της να κάνει έρωτα στο καναπέ του σπιτιού της με νεαρή συνάδελφο του.
Η ιστορία ξεκινά με πικρία εξαιτίας της συμπεριφοράς του συζύγου, των εγωκεντρικών απαντήσεων του και την Ιda σε ταραχή, έκπληκτη για την τροπή των πραγμάτων, την εξ ολοκλήρου ανατροπή του κόσμου της.
Θα συμβούν διάφορα γεγονότα που, επειδή αποτελούν τα ενδιαφέροντα σημεία της ταινίας, δεν θά ‘πρεπε να αναφερθούν. Είναι αυτά που κάνουν την διαφορά και παρακολουθούμε ένα ρομάντζο αλλά με καλές συστάσεις.
Η ιστορία είναι απλή. Η διαφορά της είναι, όπως ανέφερα μικρές λεπτομέρειες, η υπογράμμιση των ανθρωπίνων συμπεριφορών στα ευχάριστα και στα δύσκολα.
Δεν είναι μόνο η ερμηνεία των πρωταγωνιστών που στο σύνολο τους είναι καλή, είναι η άποψη της Ιda για την ζωή, η αυτοσυγκράτηση της, η τρυφερότητα της, η ‘καθαρή’ της ματιά για τους ανθρώπους που σε γλυκαίνει.
Σενάριο και σκηνοθεσία, φωτογράφηση και παρουσίαση των χαρακτήρων, η εστίαση στα μάτια των ανθρώπων γεμίζουν οθόνη και καρδιές με ζεστασιά και τρυφερότητα.
Αυτό που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος.
«Κοίτα με στα μάτια και μίλησε μου» κι εγώ θα αφεθώ στην ομολογία της σκέψης σου και των επιθυμιών σου με τις καλύτερες των προθέσεων μου.
Δύσκολα θα αποφύγεις την συγκίνηση.
Το τέλος της ταινίας είναι προβλέψιμο αλλά αυτό δεν σε εμποδίζει να παρακολουθείς την εξέλιξη της ιστορίας. Έχει μικρο-ανατροπές η ετοιμασία του γάμου. Μία ετοιμασία που αποκαλύπτει τους ανθρώπους, τις αδυναμίες και τις δυσκολίες τους, τις συμβάσεις.
Αισθάνεσαι ότι τα απρόοπτα είναι η αφορμή για να αναφερθεί στις ανθρώπινες σχέσεις. Να μειώσει την ένταση και εσένα τον θεατή να σε ‘κρατήσει’ μαζί της.
Θέλει τόλμη να παρουσιάσεις ερωτεύσιμη μία γυναίκα ταλαιπωρημένη από τον χρόνο και την αρρώστια, σε ένα κόσμο όπως του κινηματογράφου. Ένας κόσμος, όπου η ομορφιά κατασκευάζεται, προβάλλεται, επιβάλλεται ως role model, αποθεώνεται.
Θέλει τόλμη και δύναμη, αλλά... τι δύναμη και αισιοδοξία!
Ελπίδα, για τον άνθρωπο που καθημερινά παλεύει με τον χρόνο, τον φόβο του θανάτου, τα χτυπήματα της αρρώστιας.
Απλή ευχάριστη αφήγηση, ελπιδοφόρα ταινία, μία μικρή όαση στον καταιγισμό των απειλών που δέχεται ο άνθρωπος.
Σκηνοθεσία Susanne Bier
Σενάριο, ιστορία. Susanne Bier, Anders Thomas Jensen
Φωτογραφία. Morten Soborg
Διανομή ρόλων Lene Seested
Μουσική Johan. Soderqvist
Ηθοποιοί
Ida Trine Dyrholm
Philip Pierce Brosnan
Patrick Sebastian Jensen
Astrid Molly Blixt Egelind
Leif Kim. Bodnia
Benedikte Birthe Neumann
Η νέα ταινία του Giuseppe Tornatore είναι η απάντηση σε αυτούς που πιστεύουν ότι όλα τελούν υπο τον έλεγχό τους. 131 λεπτά με έναν υπέροχο Geoffrey Rush. Ύστερα από πολύ καιρό απολαύσαμε μία καταπληκτική ερμηνεία του ως Virgil Oldman. Μαζί του ο Donald Sutherland σε ένα περιορισμένο αλλά πειστικό ρόλο, ως Billy Whistler. Άτυχη όμως η επιλογή της συμπρωταγωνίστριας του, της Sylvia Hoeks ως Claire. Άχρωμη κι αδύναμη. Ίσως να μην ήταν τόσο εμφανής η αδυναμία της αν δεν ήταν δίπλα σε μία τόσο εξαιρετική παρουσία όπως αυτή του Geoffrey Rush. Καλός και ανερχόμενος ο Jim Sturgess ως ο νεαρός μηχανικός Robert.
Στην ταινία ο Geoffrey Rush υποδύεται έναν ειδικό στις εκτιμήσεις έργων και αντικειμένων τέχνης εποχής. Εργάζεται για λογαριασμό του, στις δημοπρασίες, έχοντας τον απεριόριστο θαυμασμό του χώρου για την ποιότητα των εργασίων του, των γνώσεων του και της γνώμης του. Ζει μοναχική ζωή, τις εκφάνσεις της οποίας ελέγχει με αφάνταστη προσοχή στην λεπτομέρεια, στην ποιότητα. Σχολαστικός, παθολογικά θα έλεγα. Η ακεραιότητα και η ακρίβεια των λεγομένων, συνηθειών και κινήσεων του δεν τον εμποδίζει να μεθοδεύει εξαπατήσεις συλλεκτών, προς όφελος του σε συνεργασία με τον φίλο του, ζωγράφο, Billy Whistler.
Ζει πολυτελώς, αποτέλεσμα όχι μόνο των ικανοτήτων του αλλά και του άδηλου κέρδους των εξαπατήσεων. Χειρισμοί άψογοι με το 'γάντι' κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πάντα φοράει γάντια, ακόμη κι όταν τρώει. Έχει στην κατοχή του μία τεράστια συλλογή γυναικείων πορτρέτων, από όλες τις εποχές, ανεκτίμητα έργα τέχνης, αμύθητος πλούτος, καλά κρυμμένος, σε χώρο πίσω απο την βιτρίνα με την μεγάλη συλλογή γαντιών που κατέχει και φοράει. Τα βράδια του τα μοιράζεται σ' αυτόν τον χώρο με τα πορτρέτα, με τα βλέμματα των γυναικών να του δίνουν την ευχαρίστηση που θα είχε αν είχε επιλέξει να μοιρασθεί την ζωή του με το άλλο φύλο. Μοίρασμα που αναπόφευκτα έχει και συνέπειες τις οποίες εικάζουμε, αλλά σίγουρα δεν τις επιθυμούσε. Έχει τον έλεγχο αυτών των κυριών, ως αγορασμένες και εικονικές.
Όμως η ζωή του, οι συνήθειες του θα αλλάξουν. Θα χάσει τον έλεγχο, θα εκχωρήσει τον τρόπο που ειχε επιλέξει να ζεί, την τάξη, την σχολαστικότητα, τον προγραμματισμό, όταν εμφανίζεται νεαρή μυστηριώδης κληρονόμος μεγάλης έπαυλης κι έργων τέχνης την αξία των οποίων θέλει ο κ.Oldman να εκτιμήσει και να πωλήσει. Η νεαρή είναι αόρατη λόγω ασθενείας (αγοραφοβίας) και η ασυνέπεια στα ραντεβού εξάπτουν τον κ.Oldman, ταράσσουν την γαλήνη του. Αρχίζουν συναντήσεις χωρίς πρόσωπο, στην έπαυλη της κληρονόμου. Η ένταση και η περιέργεια του κ.Oldman κορυφώνονται μέχρι που μεταλλάσσονται σε εμμονή και έρωτα.
Αποφασίζει να την παρακολουθήσει και σταδιακά να την βγάλει από την ασθένεια, δηλαδή έξω, με τον κόσμο. Σύμμαχο και βοηθό στο σχέδιο απόκτησης του αντικειμένου του πόθου του, νεαρός μηχανικός που για λογαριασμό του κ.Oldman συναρμολογεί κομμάτια ενός ρομπότ του 19ου αιώνα τα κομμάτια του οποίου βρέθηκαν στο υπόγειο της επαύλης.
Ο Geoffrey Rush αρχικά μας συστήνει τον κ.Oldman. Στην ιστορία εμφανίζεται η Claire. Είσαι βέβαιος ότι θα παρακολουθήσεις ένα ρομάντζο το οποίο εξελίσσεται σε ταινία με μυστήριο, ένταση και αγωνία. Δεν θα συνεχίσω την ιστορία γιατί θα ακύρωνα την ευχαρίστηση της πλοκής, η οποία είναι πολύ δεμένη και δουλεμένη. Θέλω όμως να σταθώ στο πόσο τρυφερή είναι η ταινία, πόσο ανθρώπινη. Αγαπάει τους χαρακτήρες του ο Giuseppe Tornatore. Ζεις ένα ρομάντζο και σου προκύπτει η τέλεια ανατροπή.
Η μουσική του Ennio Morricone, την υποστηρίζει. Το θέμα της γνησιότητας των έργων τέχνης, αν ενέχουν αυθεντικότητα οι αντιγραφές, είναι ένας προβληματισμός με αναφορά και παραλληλισμό στις σχέσεις, την ζωή, την αγάπη. Αγοράζεις αλλά τι; Αποκτάς αλλά με τί τίμημα;
Είναι εύκολο στις αίθουσες δημοπρασιών, εκεί που τα πάθη δεν έχουν να κάνουν με την ψυχή. Η υψηλή αισθητική των χώρων των ρούχων, η εκρηκτική παρουσία της τέχνης σε όλη την ταινία βοηθάει να αφεθείς στην εξέλιξη του μύθου. Αντέχεις την ένταση. Μια μή αρρωστημένη ένταση. Νιώθεις την γοητεία της τέχνης. Ζεις για το όμορφο.
Τι είναι όμορφο και κατά πόσο είναι αυτό που βλέπουμε ή νομίζουμε ότι βλέπουμε; Είμαστε θύματα των ψευδαισθήσεων των αισθήσεων μας; Ζούμε εντός του κατασκευασμένου χώρου που εμείς δημιουργήσαμε και πιστεύουμε ότι ελέγχουμε;
Αν δεν σου αρέσει η τέχνη, αν δεν σε απασχόλησε το τι είναι ο έρωτας και πως σε
συνεπαίρνει χωρίς γυρισμό και σε αποσυντονίζει, ίσως βρείς αυτή, όπως την χαρακτήρισαν, Χιτσκοκική ταινία, κάπως αργή. Μόνο που τα Χιτσκοκικά χαρακτηριστικά της είναι συσκευασμένα εντός των χαρακτηριστικών του Giuseppe Tornatore, της αγάπης του για τον άνθρωπο, τα πάθη και λάθη του, της τελειότητας στην ατέλεια με την ματιά πάντα ενός νότιου.
Σκηνοθέτης-Σεναριογράφος. Giuseppe Tornatore
Ηθοποιοί Virgil Oldman Geoffrey Rush
Claire Sylvia Hoeks
Billy Whistler Donald Sutherland
Μουσική. Ennio Morricone
Φωτογραφία Fabio Zamarion
Διανομή ρόλων Reg Poerscout Edgerton
