Δεν μας είχε συνηθίσει σε αισιόδοξες ματιές.
Πάντα είχα μία πικρία διάχυτη μέσα μου καθώς παρακολουθούσα τις προηγούμενες ταινίες της, ‘Things We Lost in the Fire’, ‘In a Better World’, ‘After the Wedding’, ‘Brothers’.
Ο έρωτας, η ασθένεια, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο γάμος, η οικογένεια είναι οι προβληματισμοί της.
Στην εν λόγω ταινία το δυσάρεστο συναντά το ευχάριστο, ο βορράς το νότο, η σοβαρότητα το γελοίο.
Η Ida μία ώριμη κυρία, απλή, αισιόδοξη με πίστη στους ανθρώπους και την ζωή, έχοντας ολοκληρώσει την θεραπεία της για καρκίνο του στήθους, επιστρέφει σπίτι της προκειμένου να ετοιμασθεί για τον γάμο της κόρης της που θα γίνει στο νότο της Ιταλίας, στο αγρόκτημα του μέλλοντος γαμπρού της. Ένας ειδυλλιακός χώρος, έπαυλη περιτριγυρισμένη από λεμονιές, με θέα την θάλασσα της Νάπολης, όπως θα τον αντικρίσουμε όταν, παρ’ όλες τις δυσκολίες, φθάσει η πρωταγωνίστριά μας.
Πίσω λοιπόν, στην γκρι Δανία, μετά το ραντεβού με την ογκολόγο,
βρίσκει τον σύζυγο της να κάνει έρωτα στο καναπέ του σπιτιού της με νεαρή συνάδελφο του.
Η ιστορία ξεκινά με πικρία εξαιτίας της συμπεριφοράς του συζύγου, των εγωκεντρικών απαντήσεων του και την Ιda σε ταραχή, έκπληκτη για την τροπή των πραγμάτων, την εξ ολοκλήρου ανατροπή του κόσμου της.
Θα συμβούν διάφορα γεγονότα που, επειδή αποτελούν τα ενδιαφέροντα σημεία της ταινίας, δεν θά ‘πρεπε να αναφερθούν. Είναι αυτά που κάνουν την διαφορά και παρακολουθούμε ένα ρομάντζο αλλά με καλές συστάσεις.
Η ιστορία είναι απλή. Η διαφορά της είναι, όπως ανέφερα μικρές λεπτομέρειες, η υπογράμμιση των ανθρωπίνων συμπεριφορών στα ευχάριστα και στα δύσκολα.
Δεν είναι μόνο η ερμηνεία των πρωταγωνιστών που στο σύνολο τους είναι καλή, είναι η άποψη της Ιda για την ζωή, η αυτοσυγκράτηση της, η τρυφερότητα της, η ‘καθαρή’ της ματιά για τους ανθρώπους που σε γλυκαίνει.
Σενάριο και σκηνοθεσία, φωτογράφηση και παρουσίαση των χαρακτήρων, η εστίαση στα μάτια των ανθρώπων γεμίζουν οθόνη και καρδιές με ζεστασιά και τρυφερότητα.
Αυτό που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος.
«Κοίτα με στα μάτια και μίλησε μου» κι εγώ θα αφεθώ στην ομολογία της σκέψης σου και των επιθυμιών σου με τις καλύτερες των προθέσεων μου.
Δύσκολα θα αποφύγεις την συγκίνηση.
Το τέλος της ταινίας είναι προβλέψιμο αλλά αυτό δεν σε εμποδίζει να παρακολουθείς την εξέλιξη της ιστορίας. Έχει μικρο-ανατροπές η ετοιμασία του γάμου. Μία ετοιμασία που αποκαλύπτει τους ανθρώπους, τις αδυναμίες και τις δυσκολίες τους, τις συμβάσεις.
Αισθάνεσαι ότι τα απρόοπτα είναι η αφορμή για να αναφερθεί στις ανθρώπινες σχέσεις. Να μειώσει την ένταση και εσένα τον θεατή να σε ‘κρατήσει’ μαζί της.
Θέλει τόλμη να παρουσιάσεις ερωτεύσιμη μία γυναίκα ταλαιπωρημένη από τον χρόνο και την αρρώστια, σε ένα κόσμο όπως του κινηματογράφου. Ένας κόσμος, όπου η ομορφιά κατασκευάζεται, προβάλλεται, επιβάλλεται ως role model, αποθεώνεται.
Θέλει τόλμη και δύναμη, αλλά... τι δύναμη και αισιοδοξία!
Ελπίδα, για τον άνθρωπο που καθημερινά παλεύει με τον χρόνο, τον φόβο του θανάτου, τα χτυπήματα της αρρώστιας.
Απλή ευχάριστη αφήγηση, ελπιδοφόρα ταινία, μία μικρή όαση στον καταιγισμό των απειλών που δέχεται ο άνθρωπος.
Σκηνοθεσία Susanne Bier
Σενάριο, ιστορία. Susanne Bier, Anders Thomas Jensen
Φωτογραφία. Morten Soborg
Διανομή ρόλων Lene Seested
Μουσική Johan. Soderqvist
Ηθοποιοί
Ida Trine Dyrholm
Philip Pierce Brosnan
Patrick Sebastian Jensen
Astrid Molly Blixt Egelind
Leif Kim. Bodnia
Benedikte Birthe Neumann
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου