23 Νοεμβρίου 2013

Το τέλειο χτύπημα (The best offer) - 2013

Η νέα ταινία του Giuseppe Tornatore είναι η απάντηση σε αυτούς που πιστεύουν ότι όλα τελούν υπο τον έλεγχό τους. 131 λεπτά με έναν υπέροχο Geoffrey Rush. Ύστερα από πολύ καιρό απολαύσαμε μία καταπληκτική ερμηνεία του ως Virgil Oldman. Μαζί του ο Donald Sutherland σε ένα περιορισμένο αλλά πειστικό ρόλο, ως Billy Whistler. Άτυχη όμως η επιλογή της συμπρωταγωνίστριας του, της Sylvia Hoeks ως Claire. Άχρωμη κι αδύναμη. Ίσως να μην ήταν τόσο εμφανής η αδυναμία της αν δεν ήταν δίπλα σε μία τόσο εξαιρετική παρουσία όπως αυτή του Geoffrey Rush. Καλός και ανερχόμενος ο Jim Sturgess ως ο νεαρός μηχανικός Robert.

Στην ταινία ο
Geoffrey Rush υποδύεται έναν ειδικό στις εκτιμήσεις έργων και αντικειμένων τέχνης εποχής. Εργάζεται για λογαριασμό του, στις δημοπρασίες, έχοντας τον απεριόριστο θαυμασμό του χώρου για την ποιότητα των εργασίων του, των γνώσεων του και της γνώμης του. Ζει μοναχική ζωή, τις εκφάνσεις της οποίας ελέγχει με αφάνταστη προσοχή στην λεπτομέρεια, στην ποιότητα. Σχολαστικός, παθολογικά θα έλεγα. Η ακεραιότητα και η ακρίβεια των λεγομένων, συνηθειών και κινήσεων του δεν τον εμποδίζει να μεθοδεύει εξαπατήσεις συλλεκτών, προς όφελος του σε συνεργασία με τον φίλο του, ζωγράφο, Billy Whistler.

Ζει πολυτελώς, αποτέλεσμα όχι μόνο των ικανοτήτων του αλλά και του άδηλου κέρδους
των εξαπατήσεων. Χειρισμοί άψογοι με το 'γάντι' κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πάντα φοράει γάντια, ακόμη κι όταν τρώει. Έχει στην κατοχή του μία τεράστια συλλογή γυναικείων πορτρέτων, από όλες τις εποχές, ανεκτίμητα έργα τέχνης, αμύθητος πλούτος, καλά κρυμμένος, σε χώρο πίσω απο την βιτρίνα με την μεγάλη συλλογή γαντιών που κατέχει και φοράει. Τα βράδια του τα μοιράζεται σ' αυτόν τον χώρο με τα πορτρέτα, με τα βλέμματα των γυναικών να του δίνουν την ευχαρίστηση που θα είχε αν είχε επιλέξει να μοιρασθεί την ζωή του με το άλλο φύλο. Μοίρασμα που αναπόφευκτα έχει και συνέπειες τις οποίες εικάζουμε, αλλά σίγουρα δεν τις επιθυμούσε. Έχει τον έλεγχο αυτών των κυριών, ως αγορασμένες και εικονικές.

Όμως η ζωή του, οι συνήθειες του θα αλλάξουν. Θα χάσει τον έλεγχο, θα εκχωρήσει τον τρόπο που ειχε επιλέξει να ζεί, την τάξη, την σχολαστικότητα, τον προγραμματισμό, όταν εμφανίζεται νεαρή μυστηριώδης κληρονόμος μεγάλης έπαυλης κι έργων τέχνης την αξία των οποίων θέλει ο κ.Oldman να εκτιμήσει και να πωλήσει.
Η νεαρή είναι αόρατη λόγω ασθενείας (αγοραφοβίας) και η ασυνέπεια στα ραντεβού εξάπτουν τον κ.Oldman, ταράσσουν την γαλήνη του. Αρχίζουν συναντήσεις χωρίς πρόσωπο, στην έπαυλη της κληρονόμου. Η ένταση και η περιέργεια του κ.Oldman κορυφώνονται μέχρι που μεταλλάσσονται σε εμμονή και έρωτα.

Αποφασίζει να την παρακολουθήσει και σταδιακά να την βγάλει από την ασθένεια, δηλαδή έξω, με τον κόσμο. Σύμμαχο και βοηθό στο σχέδιο απόκτησης του αντικειμένου του πόθου του, νεαρός μηχανικός που για λογαριασμό του
κ.Oldman συναρμολογεί κομμάτια ενός ρομπότ του 19ου αιώνα τα κομμάτια του οποίου βρέθηκαν στο υπόγειο της επαύλης.

Ο
Geoffrey Rush αρχικά μας συστήνει τον κ.Oldman. Στην ιστορία εμφανίζεται η Claire. Είσαι βέβαιος ότι θα παρακολουθήσεις ένα ρομάντζο το οποίο εξελίσσεται σε ταινία με μυστήριο, ένταση και αγωνία. Δεν θα συνεχίσω την ιστορία γιατί θα ακύρωνα την ευχαρίστηση της πλοκής, η οποία είναι πολύ δεμένη και δουλεμένη. Θέλω όμως να σταθώ στο πόσο τρυφερή είναι η ταινία, πόσο ανθρώπινη. Αγαπάει τους χαρακτήρες του ο Giuseppe Tornatore. Ζεις ένα ρομάντζο και σου προκύπτει η τέλεια ανατροπή.

Η μουσική του Ennio Morricone, την υποστηρίζει. Το θέμα της γνησιότητας των έργων τέχνης, αν ενέχουν αυθεντικότητα οι αντιγραφές, είναι ένας προβληματισμός με αναφορά και παραλληλισμό στις σχέσεις, την ζωή, την αγάπη. Αγοράζεις αλλά τι;
Αποκτάς αλλά με τί τίμημα;

Είναι εύκολο στις αίθουσες δημοπρασιών, εκεί που τα πάθη δεν έχουν να κάνουν με
την ψυχή. Η υψηλή αισθητική των χώρων των ρούχων, η εκρηκτική παρουσία της τέχνης σε όλη την ταινία βοηθάει να αφεθείς στην εξέλιξη του μύθου. Αντέχεις την ένταση. Μια μή αρρωστημένη ένταση. Νιώθεις την γοητεία της τέχνης. Ζεις για το όμορφο.

Τι είναι όμορφο και κατά πόσο είναι αυτό που βλέπουμε ή νομίζουμε ότι βλέπουμε; Είμαστε θύματα των ψευδαισθήσεων των αισθήσεων μας; Ζούμε εντός του κατασκευασμένου χώρου που εμείς δημιουργήσαμε και πιστεύουμε ότι ελέγχουμε;

Αν δεν σου αρέσει η τέχνη, αν δεν σε απασχόλησε το τι είναι ο έρωτας και πως σε
συνεπαίρνει χωρίς γυρισμό και σε αποσυντονίζει, ίσως βρείς αυτή, όπως την χαρακτήρισαν, Χιτσκοκική ταινία, κάπως αργή. Μόνο που τα Χιτσκοκικά χαρακτηριστικά της είναι συσκευασμένα εντός των χαρακτηριστικών του
Giuseppe Tornatore, της αγάπης του για τον άνθρωπο, τα πάθη και λάθη του, της τελειότητας στην ατέλεια με την ματιά πάντα ενός νότιου.

Σκηνοθέτης-Σεναριογράφος.              Giuseppe Tornatore

Ηθοποιοί
Virgil Oldman                      Geoffrey Rush 
Claire                                             Sylvia Hoeks 
Billy Whistler                                    Donald Sutherland 

Μουσική.                                         Ennio Morricone

Φωτογραφία                                    Fabio Zamarion

Διανομή ρόλων                                 Reg Poerscout Edgerton

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου