Τα πρόσωπα της ιστορίας, η ταινία: Ένας ισχυρογνώμων εγωκεντρικός μπαμπάς, o Harold, τρία παιδιά, ο Dannny και η Jean ετεροθαλή αδέλφια με τον Matthew, μία νεαρή, η Eliza κόρη του Danny, και η Maureen, τέταρτη σύζυγος του μπαμπά και μητριά των τριών, προσπαθούν να βρουν τις άκρες τους, να κλείσουν πληγές και να συνυπάρξουν.Οι σχέσεις μεταξύ τους ανύπαρκτες έως εχθρικές. Μια και ο μπαμπάς έχει φανερή αδυνα-μία και απροκάλυπτο θαυμασμό προς το ένα εκ των τριών παιδιών του και αδιαφορία, θα έλεγα αναισθησία, για τους γύρω του. Ένα γεγονός θα τους φέρει γρήγορα σε αυτό που αργούσε τόσα χρόνια, να βρουν ο ένας τον άλλον, τα αίτια της αποξένωσής τους, των πληγών τους.
Θα περίμενε κανείς να είναι βαριά και καταθλιπτική η ταινία καθώς το θέμα της μας θυμίζει την νέα μορφή οικογένειας που δυστυχώς ήδη έφθασε και στα μέρη μας. Δύο ή τρεις γάμοι, παιδιά από μία ή δύο μητέρες συγκατοικούν, αποκόβονται, συναντιούνται περιστασιακά, μεγαλώνουν ή γερνούν, ξένοι ενίοτε εχθροί, διεκδικητές του κοινού πατέρα ή μητέρας. Το σπίτι σημείο αναφοράς δικαίωμα ή μη στην κατοχή και οικειο-ποίηση του.
Οι ηθοποιοί Adam Sandler(Danny), Ben Stiller (Matthew), Dustin Hoffman (Harold), Emma Thompson (Maureen), με κωμικές υπερβολές αλλά με εξαι-ρετική υποκριτική ικανότητα σε καλούν μέσα από το γέλιο να κοιτάξεις μέσα σου και γύρω σου. Να αναρωτηθείς για την δική σου οικογένεια, αυτήν που άφησες αυτήν που δημιούργησες. Ποιους η νέα σου επιλογή τραυμάτισε. Τι συμβαίνει αν τόσο πολύ προσέχεις τον εαυτό σου που ξεχνάς τα παιδιά σου και τις ανάγκες τους. Γρήγορα θα απαντήσεις, μα αυτός, ο κ Meyerowitz (Dustin Hoffman) ήταν καλλιτέχνης, άνδρας, Αμερικανός. Δεν συμβαίνουν εδώ αυτά. Σαν την Ελληνική οικογένεια δεν έχει. Εγώ είμαι μία απλή μάνα ένας μεροκα-ματιάρης πατέρας. Γεγονός είναι ότι θα υπερασπίσεις τον εαυτό σου μια και σου θυμίζει, αν είσαι γονιός, τις ευθύνες σου απέναντι στα παιδιά σου, κι αν δεν είσαι γονιός, είσαι το παιδί κάποιων γονιών. Λιγότερη δουλειά το να κοιτάς μόνο πίσω στην δεύτερη περίπτωση.
Έξυπνο σενάριο, γρήγορο, ευρηματικό, ζωντανεύει με εξαιρετικές ερμηνείες όπως ανέφερα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον ή κάποια, στο ρόλο τους, αξιολάτρευτοι όλοι. Διακριτική ως έπρεπε η μουσική του Randy Newman. Η ταινία είχε τέτοια δομή που έδινε την αίσθηση ότι κρατάς ένα βιβλίο και περνάς από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, το καθένα αφιερωμένο στους χαρακτήρες του. Τα εύσημα για αυτό σε σκηνοθέτη και editor. Noah Baumbach και Jennifer Lame.
Μας είχε προετοιμάσει ο Noah Baumbach με το The Squid and the Whale και αργότερα με το Μargot at the Wedding; ότι τον ενδιαφέρoυν οι ενδοοικο-γενειακές σχέσεις, τις οποίες, όπως δηλώνει, τις διακωμωδεί μέχρι την λύτρωση, τη δική του και τη δική μας: (Συνέντευξη: Lethem, Jonathan 'Noah Baumbach', BOMB Magazine, Fall, 2005)
“Μερικές φορές, όταν σκέφτομαι όλη την εμπειρία αυτού, αρχίζει να γίνεται αστείο, μέσα σε ένα αστείο, μέσα σε ένα αστείο. Η ταινία δεν εμπνέεται μόνο από την παιδική μου ηλικία και το διαζύγιο των γονιών μου, αλλά ήταν επίσης το πρώτο σενάριο που δεν έδειξα στους γονείς μου ενώ εργαζό-μουν σε αυτήν. Δεν θέλω να τους προστατεύσω από τίποτα. Απλώς ήθελα να διατηρήσω τη δική μου εμπειρία.”
Αν αφαιρέσεις κάποιες σκηνές όπου παρουσιάζεται το εξεζητημένο φιλμάκι της εγγονής του κ Meyerrowitz, Eliza(Grace Van Patten), μια παρατραβηγμένη θα έλεγα εκδοχή των νέων αναζητήσεων των νεαρών καλλιτεχνών, η θέαση της ταινίας είναι μια αφορμή να πάει όλη η οικογένεια μαζί στο κινηματογράφο.
Σκηνοθέτης:Noah Baumbach
Σενάριο:Noah Baumbach
Φωτογραφία:Robbie Ryan
Μουσική:Randy Newman
Editor:Jennifer Lame
Ηθοποιοί
Adam Sandler: Danny Meyerowitz,
Ben Stiller: Matthew Meyerowitz,
Dustin Hoffman: Harold Meyerowitz
Elizabeth Marvel: Jean Meyerowitz
Emma Thompson: Maureen η τέταρτη και νυν σύζυγος του Harold
Grace Van Patten: Eliza, εγγονή του Meyerowitz
Candice Bergen: Julia, 3η σύζυγος του Harold μητέρα του Matthew
Rebecca Miller: Loretta Shapiro
Judd Hirsch: L.J. Shapiro,καλλιτέχνης φίλος του Harold
Sigourney Weaver: ο εαυτός της.
