3 Απριλίου 2013

Η ζωή του Πι (The Life of Pi) - 2012


Τον Ang Lee τον γνώρισα με το The Wedding Banquet, χαλάρωσα αναγνωρίζοντας εθνικές οικογενειακές ομοιότητες με το Eat drink Man Woman. Τον καλωσορίσαμε στο Hollywood με το Sense & Sensibility.Τον βραβεύσαμε με το Crouching Tiger, Hidden Dragon και το Brokeback Mountain.
Με προβλημάτισε με το Life of Pi. Πρόκειται για την επιβίωση ενός νεαρού άνδρα που μετά από ένα ναυάγιο μεταμορφώνεται σε επικό ταξίδι περιπέτειας κι ανακάλυψης. Ενώ προσπαθεί να επιβιώσει, αναπτύσσει μία απρόσμενη σχέση με έναν άλλο επιβιώσαντα του ναυαγίου, μία άγρια τίγρη της Βεγγάλης.
Ο Ang Lee είχε κι έχει αγωνία για την διαφορετικότητα, την σύγκρουση του παλιού με το νέο. Η νέα του δουλειά, κραυγή για την αγωνία του ανθρώπου προς επιβίωση, την πλανητική του ερημιά, την αδιευθέτητη σχέση του με το περιβάλλον, την αλαζονεία της υπεροχής του είδους του, η σχέση και συνύπαρξη του με τα άλλα ζώα, η αιώνια μάχη του με τα άλλα θηρία της ζωής και των εκφάνσεων της. Ελπίδα η αναζήτηση του Θεού, η παράλληλη λατρεία άλλων Θεών, ανάμεσα τους ανέλπιδος ο άνθρωπος. Σωτηρία ο σεβασμός του άλλου, του δίπλα, είτε είναι θηρίο, ανεξέλεγκτη δύναμη, καιρικό φαινόμενο, διαφορετική συνθήκη. Ο φόβος, άγριο θηρίο κι αυτό, όπως και τα προαναφερόμενα.
Υπάρχει ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο; Υπάρχει ακατανίκητο και για τους δύο, το ένστικτο επιβίωσης. Πότε επικρατεί και ποιες οι δυνάμεις καταστολής ή ελέγχου;
Η πίστη; Η αγάπη; Η ανικανότητα; Ο πανικός; Η επικράτηση του ισχυρότερου; Ο σεβασμός; Η αλληλεγγύη; Η νομοτέλεια της ζωής;
Μετέφερε στην οθόνη το βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο του Yann Martel και κατόρθωσε να πει, μάλλον υιοθέτησε, ανέδειξε ό,τι αυτός έγραψε. Το έκανε καλά.
3D Animation, νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία του, στην υπηρεσία του κινηματογράφου.
Στην ουσία δημιούργησε μα ταινία με δύο πρωταγωνιστές. Ο ένας πραγματικός κι ο άλλος δημιούργημα της τεχνολογίας. Το πέτυχε. Πέτυχε να τους παρακολουθούμε, χωρίς να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε το φανταστικό μέσα στον ήδη φανταστικό κόσμο, αυτόν του σινεμά.
Επεδίωξε την καλλιτεχνική διάσταση της τεχνολογίας, δημιούργησε μοναδικά πλάνα μέσω των οποίων υμνεί την φύση. Με τον παραδοσιακό τρόπο, αυτόν που γνωρίζουμε καλά, δημιούργησε τον πρόλογο. Ζώα και η ομορφιά τους, ο ζωολογικός κήπος, η παιδική ηλικία και το υπόβαθρο των πρωταγωνιστών. Μαζί στην ευτυχία, μαζί στον κίνδυνο. Αρχή και τέλος. Pi και Richard Parker, ο τίγρης.
Δεν ξέρω γιατί διαμαρτυρήθηκαν οι εργαζόμενοι στα οπτικά και άλλα εφέ κατά την διάρκεια της απονομής των Oscars. Λέχθηκε για την μη όπως έπρεπε προβολή τους κι αναγνώριση του κόπου και τέχνης των γνώσεων τους. Μα ο καθένας από εμάς αφήνοντας την αίθουσα προβολής και άφωνος και έκπληκτος έμεινε. Ευθύς τρέξαμε να αναζητήσουμε τον/τους αρχιτέκτονα/ες της μαγείας, δίνοντάς τους ισοϋψή θέση με τον σκηνοθέτη.
Πολλά τα θέματα που έπρεπε να διαχειρισθεί ο σκηνοθέτης. Μερικές στιγμές έφθασε και σε απλοϊκή αφαίρεση. Αναρωτιέμαι αν ήταν επιλογή, ως άνοιγμα προς ευρύτερο κοινό, ένα εύπεπτο μήνυμα ή αδυναμία σεναρίου και σκηνοθεσίας.
Σε ότι αφορά την ερμηνεία των ηθοποιών καλή. Ερμηνείες, που η εκφραστικότητα και ο λυρισμός τους επιβάλλουν την συγκίνηση, κι εμείς συμπάσχουμε. Ίσως αυτή η συγκίνηση, η μελοδραματικότητα να προκάλεσαν την όποια αρνητικότητα.

Σκηνοθέτης                       Ang Lee
Σενάριο                             David Magee
Βιβλίο                               Yann Martel

Κινηματογραφία                Claudio Miranda

Ηθοποιοί:    
Gautam Belur,
Rafe Spall,
Tabu, 
Adil Hussain,
Gerald Departieu,
Irfan Khan,
Suraj Sharma 
Ayush Tandon


Μουσική                           Michael Danna

Οπτικά Εφέ                       Bill Westenhofer
                                        Guillaume Rocheron                                                
                                        Eric De Boer
                                        Donald Elliott