Η ταινία του Theodore Melfi καλογυρισμένη, γυαλιστερή, εύκολη, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα. Το σενάριο του ιδίου και του Alison Schroeder ακολουθεί το βιβλίο, με τον ίδιο τίτλο, της Margot Lee Shetterly.
Είναι ευχάριστη και αποκαλυπτική για την εποχή του 60. Την εποχή που οι έγχρωμοι δεν μπορούσαν ούτε τις ίδιες τουαλέτες με τους λευκούς να χρησιμοποιήσουν πόσο μάλλον να συνυπάρχουν με ίσους όρους με αυτούς. Ο ρατσισμός στο μεγαλείο του. Βρισκόμαστε στο Langley, το Κέντρο Ερευνών, στο Hampton της Virginia. Είναι η εποχή που η Αμερική όπως και η Ρωσία προσπαθούν να στείλουν δορυφόρο στη σελήνη, μία εποχή έντονου ανταγωνισμού. Αγωνία, πείσμα, ποιος θα κατακτήσει την σελήνη, ποιος θα υπερέχει. Είναι η εποχή του αντικομουνισμού. Η ΝΑSA εργάζεται πυρετωδώς, αναζητά σε όλη την επικράτεια της χώρας έξυπνους ανθρώπους, προικισμένα μυαλά, ξεχωριστά μαθηματικούς, φυσικούς μηχανικούς. Άνθρωποι που δουλεύουν ομαδικά και εντατικά για την δόξα της και την επιτυχία των στόχων, την αποστολή στο διάστημα, την υπεροχή τους. Εκ των υστέρων εμείς βιώσαμε τα επιτεύγματα τους.
Σε αυτή την εποχή εξαιτίας της απουσίας υπολογιστών, κοπέλες λευκές και έγχρωμες εργάζονται στους υπολογισμούς, ένα είδος ανθρωπίνων αριθμομηχανών.
Η ταινία εστιάζει στην ομάδα των έγχρωμων γυναικών, που βρίσκονται φυσικά σε ξεχωριστό κτίριο, κυρίως σε τρεις κυριολεκτικά ξεχωριστές γυναίκες, ιδιοφυΐες, την Katherine Johnson (Taraji P. Henson), την Dorothy Vaughn (Octavia Spencer) and την Mary Jackson (Janelle Monae). Η Dorothy Vaughn υπεύθυνη και ψυχή της ομάδας των έγχρωμων γυναικών και οι δύο άλλες, η Mary Jackson και η Katherine Johnson, η πρωταγωνίστρια θα έλεγα, σε πλέον νευραλγικές θέσεις. Θα πρέπει να τονισθεί ότι η ταινία προβάλλει ιδιαίτερα την ενότητα και το ομαδικό πνεύμα. Είναι γεγονός ότι η κοινωνία αγνοούσε την ύπαρξη αυτών των μυαλών, την συμβολή τους στην επιτυχία των πρώτων αποστολών.
Πολύ αργότερα αναγνωρίστηκε το έργο τους. Αυτές τις αφανείς ηρωίδες αναδεικνύει η ταινία με τον δικό της τρόπο. Χωρίς να διεκδικεί ιδιαίτερα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά, με ελαφρότητα αφηγείται αυτό που ανά τον κόσμο αγνοούσαμε. Τον ρόλο των γυναικών αυτών στο μεγάλο επίτευγμα της Αμερικής. Η ευφυΐα τους και τα εμπόδια, η βία οι δυσκολίες, που τώραλόγω χρώματος έπρεπε να ανταπεξέλθουν το θέμα της ταινίας.
Ωραιοποιημένα και επιφανειακά κατορθώνει να δώσει μία εποχή, τον αγώνα των γυναικών αυτών, του κοινωνικού και οικογενειακού τους περίγυρου. Την περιφρόνηση, αμφισβήτηση, εχθρότητα, άρνηση του εργασιακού χώρου αντίθετα με την ποιότητα παροχής των υπηρεσιών τους και της καθοριστικής συμβολής τους στην επιτυχία και λειτουργία των διαστημικών προγραμμάτων που υλοποιούσαν.
Εξαιρέσεις υπάρχουν, κι αυτές όχι εξαιτίας διαφορετικής ιδεολογίας, αλλά εξαιτίας πάθους για την επίτευξη του στόχου. Έναν καλό manager δεν τον σταματά τίποτα, ο στόχος μετράει. Ο λόγος για τον διευθυντή της NASA του Al Harrison (Kevin Costner). O χαρακτήρας και το όνομα έχουν επινοηθεί. Ο υπεύθυνος στην πραγματικότητα της ομάδας διαστημικού έργου ήταν ο Robert Gilruth. Είναι γεγονός ότι όταν οι βιογραφίες, βιβλία ή ταινίες ασχολούνται με ξεχωριστά μυαλά, εστιάζουν συνήθως στην ιδιαιτερότητα των συμπεριφορών των προβαλλόμενων. Στην εν λόγω ταινία ίσως για να τονισθεί το ότι μία γυναίκα έγχρωμη, παρ όλη την φωτεινότητα του μυαλού της και την οξυδέρκεια της, δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να περιφρονείται και να αντιμετωπίζεται ως μίασμα. Παρουσιάζονται οι κυρίες σαν απόλυτα συνηθισμένοι και φυσιολογικοί άνθρωποι που έχουν τις ίδιες ανάγκες, ανησυχίες, μικρές χαρές, απολαύσεις και σκοτούρες, δυσκολίες εντός της κοινωνικής τους ομάδας. Απέναντι είναι η άλλη ομάδα των λευκών. Αυτό είναι το ζητούμενο η ισότητα η μη διάκριση.
Παρ όλη την ομαδικότητα η Katherine επικρατεί και κυριαρχεί στην αφήγηση της ταινίας ως ίσως ενδεικτικό δείγμα πορείας και βιωμάτων μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας.
Τονίσθηκε η αφοσίωση, ομαδικότητα, η εξοντωτική δουλειά των ανθρώπων της NASA. Η ανώνυμη εργασία τόσων επιστημόνων εντός της μεγάλης αυτής «οικογένειας»
Οι πολύ καλές ερμηνείες, η συνεπής αναπαράσταση της εποχής είτε αφορά το ντύσιμο, σπιτικά, εκκλησιασμούς, είτε συναναστροφές, σχέσεις των δύο φύλων κλπ με καυστικότητα που απαλύνεται με διακωμώδηση, με ένα βλέμμα, μια σύμπτωση, σε κρατούν μέχρι την επιτυχή έκβαση του στόχου. Συνέβαλε σε αυτό και η μουσική των Hans Zimmer, Pharrell Williams, Benjamin Wallfisch.
Όπως έχω γράψει για παλαιότερες ταινίες, οι ταινίες που χαρακτηρίζονται ως «αυτές που ευχαριστούν τον θεατή» εξαιτίας της μαζικότητας της θέασης, έκανε εισπράξεις 229.1 εκατ δολλάρια έναντι κόστους 25 εκατ δολ, καθιστούν γνωστά και εύληπτα θέματα που μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες προσπερνούν, αδιαφορούν. Κοινοποιούν με εύκολο τρόπο μεγάλα και δύσκολα θέματα που παραμένουν χώρος προβληματισμού λίγων. Θέματα όπως της ισότητας των φύλων, του ρατσισμού, το γιατί των αποστολών στο διάστημα, κα.
Φανταστείτε να είσθε κοινωνιολόγος και να πρέπει να μιλήσετε γι αυτά τα θέματα σε μία τάξη 17χρονων. Ενώ η ταινία με αυτήν την απλότητα της, την ελαφρότητα της, τα διαμήνυσε κι όχι μόνο σε αυτούς που κοινωνικά ανησυχούν, ψάχνουν, που ειδικεύονται ή διδάσκουν, που δραστηριοποιούνται πολιτικά, αλλά σε πολλούς αν κρίνουμε από τις εισπράξεις. Kάποιος θα έλεγε αυτό είναι και το επικίνδυνο. Η αθωότητα του θεάματος.
Σκηνοθέτης: Theodore Melfi
Σενάριο:A lison Schroeder, Theodore Melfi βασισμένο στο βιβλίο της Margot lee Shetterly «Hidden Figures»
Φωτογραφία:Mandy Walker
Editing: Peter Teschner
Μουσική: Hans Zimmer, Pharell Williams,Benjamin Wallfisch
Ηθοποιοί:
Taraji P. Henson: Katherine Goble Johnson,μαθηματικός
Octavia Spencer: Dorothy Vaughan,μαθηματικός και επόπτρια
Janelle Monáe: Mary Jackson, μηχανικός
Kevin Costner: Al Harrison Υπεύθυνος της ομάδας εργασίας του Διαστημικού προγράμματος
Kirsten Dunst: Vivian Mitchell, επόπτρια
Jim Parsons: Paul Stafford υπεύθυνος, μηχανικός στο Διαστημικό πρόγραμμα.
Glen Powell: John Glenn, αστροναύτης
Mahershala Ali: Jim Johnson, στρατιωτικός, σύζυγος της Katherine
Donna Biscoe: Joylette Coleman, μητἐρα της Katherine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου