Εν ολίγοις αυτή είναι η ιστορία της ταινίας του Xavier Dolan.
H ταινία των 138 λεπτών μας έρχεται από τον Καναδά συνοδευόμενη από πολλά εθνικά και ξένα βραβεία.
Δικαίως.
Σενάριο, διάλογοι, ηθοποιοί άψογα.
Τρέχει η ταινία, και μαζί της κι εμείς.
Η υπερκινητικότητα του Steve, η δυσκολία της μάνας που πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει την επιβίωση και ταυτόχρονα να επιμεληθεί την ανατροφή του γιου της, να αντιμετωπίσει τις ανεξέλεγκτες συμπεριφορές του και φυσικά τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες αυτής της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, δεν σε αφήνουν απλά θεατή αλλά σε καθιστούν συμμετέχοντα και συμπάσχοντα.
Ούτε μία στιγμή πλήξης.
Με fade-in fade-out κυλάει τον χρόνο και μεταβαίνει έξυπνα σε άλλες καταστάσεις.
Εξαιρετική φωτογραφία, υπέροχα πορτρέτα, που από μόνα τους αφηγούνται την ιστορία τους.
Βλέπεις με τα μάτια του συνομιλούντος τον εκφέροντα τον λόγο, μια τεχνική που επανέρχεται διαρκώς μαζί με την ένταση.
Η ταινία έχει κινηματογραφηθεί σε 1:1 aspect ratio ασυνήθιστο γιατί τα περισσότερα μοντέρνα φιλμ γίνονται σε 1.85:1 ή 2.35:1 (anamorphic).
Το επέλεξε έτσι, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης («People have been trying to intellectualize the heck out of this», Dolan tells ‘The Hollywood Reporter’. «I just wanted to shoot portrait aspect ratio that would allow me to be very close to the characters, avoid distractions to the left and right of the frame and have the audience look the characters right in the eye.» ) γιατί θεωρούσε ότι δεν θα μπορούσε να βυθιστούμε μέσα στις ζωές των εν λόγω ανθρώπων χωρίς αυτό. Είναι γεγονός ότι βυθιστήκαμε.
Θέτει αμφισβητήσεις για την αποτελεσματικότητα των δομών ψυχικής υγείας, για την ελπίδα που προσφέρουν στους οικείους του αποκλίνοντα. Την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας και το επίπλαστον αυτού αν υπάρχει.
Ένας δρόμος δύσκολος για την μόνη μάνα, ακόμη δυσκολότερος όταν έχει και οικονομικά προβλήματα.
Πως να ζήσεις όταν πρέπει να είσαι αποκλειστικά αφιερωμένη στο παιδί σου; Το παιδί σου που εξαρτάται από σένα κι έχει ανάγκη της προσοχής σου που την ίδια στιγμή την απορρίπτει.
Τεντώνουν τα νεύρα και η αντοχή φθάνει στα άκρα. Το εγώ απέναντι στην ευθύνη και αγάπη της μητέρας μέσα σου.
Δίλημμα.
Βοήθεια στο πρόβλημα ίσως ένας άλλος με πρόβλημα. Απάντηση στην διαχείριση της αποκλίνουσας συμπεριφοράς; Οι ειδικοί ξέρουν καλύτερα.
Εμείς ακολουθήσαμε το πρόβλημα, βιώσαμε μέσα από τον φακό τον θυμό, τον έρωτα, την έκρηξη, την βία, το αίμα, το σάλτο της ελευθερίας.
Μπήκαμε στο σπίτι τους και ανενόχλητα γίναμε ένα μαζί τους. Σχεδόν είχαμε λόγο.
Αν σκεφθεί κανείς ότι ο Dolan έγραψε και το σενάριο ο ίδιος, πρόκειται για έναν άκρως ευαίσθητο άνθρωπο, μόλις 25 ετών, που αυτήν την ευαισθησία του την σκηνοθέτησε και ταρακούνησε τις εφησυχασμένες συνειδήσεις μας, του είδους: «για όλα έχει φροντίσει το σύστημα».
Σκηνοθέτης: Xavier Dolan
Σενάριο: Xavier Dolan
Φωτογραφία: André Turpin
Editing: Xavier Dolan
Μουσική: Noia
Ηθοποιοί
Anne Dorval: Diane "Die" Després
Antoine-Olivier Pilon: Steve Després
Suzanne Clément: Kyla
Alexandre Goyette: Patrick
Patrick Huard: Paul Béliveau
