28 Ιουνίου 2014

The Grandmaster (2013)

Αν διάλεγα γλυκό, θα ήθελα πάστα αμυγδάλου, αν ήθελα λουλούδια, πασχαλιές, μυρωδιά, το άρωμα αγαπημένης αγκαλιάς, ήχο της άρπας, σκηνοθέτη τον Wong Kar Wai, προς το παρόν…
Δεν δεσμεύομαι, στην ζωή όλα αλλάζουν.
Όμως, αυτός κι ο συνεργάτης του ο William Chang, όπως ανακαλύψαμε με φίλους ενώ συζητούσαμε για την ταινία, συνεχίζουν εδώ και χρόνια να δημιουργούν με την ίδια συνταγή. Ευτυχισμένοι αυτοί που αυτό που θέλουν το επιτυγχάνουν. The Grandmaster τους ήρθε και για ακόμη μία φορά επιβεβαίωσε την ποιότητα τους. Με αφορμή ένα θέμα, τις πολεμικές τέχνες, αφηγείται επικά μεν αλλά ποιητικά την ιστορία και πολιτισμό της χώρας του.
Ο μεγάλος δάσκαλος του Βruce Lee, o Ip Man, είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας.
Βρισκόμαστε στην Κίνα το 1937 και ζούμε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50 εκεί μαζί με τους πρωταγωνιστές.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι η η συνέχειά του στο θέμα επιθυμία. Ποια είναι τα όρια μας, πως στεκόμαστε εμείς και η κοινωνία απέναντι της; Πως διεκδικούμε την ολοκλήρωση της; Ποιο είναι το τίμημα;
Σε μια εποχή γρήγορη και που τα πάντα αγοράζονται είναι δύσκολο να μιλήσεις για τέτοιου είδους προβληματισμούς.
Είτε πρόκειται για ερωτική επιθυμία, είτε για οικογενειακή υπόθεση κύρους και αξιοπρέπειας θέλει χαρακτήρα, θέληση και αποφασιστικότητα για την κατάκτηση ή υλοποίησή της.
Μέσα από την πανάρχαια τέχνη του Kung Fu, αυτού που στις μέρες μας εμπορευματοποιήθηκε, αναμετριόμαστε κι εμείς μαζί με τους πρωταγωνιστές να σταθούμε «όρθιοι». Στην πάλη, όπως και στην ζωή, έχεις εύκολο και δύσκολο δρόμο.
Οι ιστορικές στιγμές που βιώνει η χώρα, η εισβολή των Γιαπωνέζων και στη συνέχεια η επικράτηση του κομμουνισμού διαμορφώνουν ένα νέο κοινωνικό και ηθικό ιστό, αναδεικνύοντας και άλλου είδους συμπεριφορές. Επιχείρησε ο Wong Kar Wai να το αναδείξει με τους χαρακτήρες του και την διαφορετικότητα τους. Ο ένας ενέδωσε και ταπεινώθηκε, ο άλλος αντιστάθηκε, υπέφερε και διακρίθηκε.
Η σύγκρουση αξιών είναι καταλυτική για την εξέλιξη της ζωής τους.
Συμπυκνωμένα αλλά κατανοητά το εισπράττει ο θεατής.
Αναρωτιέμαι πως όμως ένας θεατής που καθημερινά βιώνει το να σε «θάψω» για να επιβιώσει μπορεί να αντιληφθεί το «σε αναγνωρίζω ως τον καλύτερο για να με εκπροσωπήσεις», το «με ομοφωνία αναγνωρίζω ότι είσαι ο καλύτερος».
Έχουν αλλοιωθεί οι συνειδήσεις και οι αξίες μας για να αντιληφθούμε αυτό που οριστικά έχουμε αποποιηθεί, τον αξιακό μας κώδικα ζωής.
Όμως η ταινία δεν είναι μόνο αυτό. Είναι εικαστική παρέμβαση. Όλα συνάδουν σε μία αφήγηση άκρως καλλιτεχνική.
Ηθοποιία, χορογραφίες, φωτογραφία, πλάνα, slow-mo και chiaroscuro και για ακόμη μία φορά, καταπληκτική μουσική, σε καλούν σε 130 λεπτά μέθεξης. Έξι χρόνια προετοιμασίας και τρία γυρίσματος και μοντάζ χρειάσθηκαν για να απολαύσεις. Οπτικά εφέ, ηχητικά, αθλητικές δεξιότητες, εξάσκηση, ο πρωταγωνιστής έσπασε ακόμη και το χέρι του, κουστούμια, τοπία φυσικά και κατασκευασμένα, όλα αυτά για την αφήγηση της ιστορίας ενός ανθρώπου, μιας τέχνης, μιας ζωής που οριστικά έχει χαθεί, μιας αποκατάστασης, μιας εμπορευματοποιημένης κινηματογραφικά τουλάχιστον τέχνης, αυτής των πολεμικών τεχνών.
Μέσα σε αυτήν την εκ βάθρων κοινωνική αλλαγή, ο άνθρωπος με τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του. Το ζητούμενο του «θέλω» αλλά με χωρίζουν «τείχη» από αυτό.
Ξέρει να δημιουργεί δράμα, φόρτιση συναισθηματική ο Wong Kar Wai.
Πλησιάζεις το απλησίαστο, το «θέλω». Εκεί βιώνεις το απραγματοποίητο, εκεί στριμώχνονται όλα τα «θέλω» σου, και διαπιστώνεις ότι εκεί είναι που ο great Master του ‘The Grandmaster’ σε οδήγησε με τέχνη περισσή.
Είναι έργο εξίσου συναρπαστικό σαν μια επίσκεψη στο Orsay, σαν μια επιτυχημένη αναδρομική αγαπημένου σου καλλιτέχνη στο ΜοΜA, σαν μια συναυλία στο Ηρώδειο, σαν μια βραδιά καλοκαιριού, σαν την άνοιξη στους Δελφούς.
Ήμουν τυχερή και την είδα σε καλοκαιρινό σινεμά ανάμεσα σε βουκαμβίλιες και γιασεμιά. Με ακολουθεί η κίνηση του ποδιού καθώς γλιστράει, μάλλον «σχίζει», το χιόνι, η επιβλητικότητα των ρούχων, η μελετημένη κίνηση των σωμάτων, ο απόλυτος έλεγχος του τελευταίου μορίου της ύλης μας, με μουσική να σου το υπογραμμίζει.
Σταγόνες νερού, νιφάδες χιονιού χορεύουν ασπρόμαυρη χορογραφία κάνοντας δυνατό το αδύνατον. Δεν είδα ψεγάδια, κι αν υπήρχαν, τα προσπέρασα προς χάριν του όλου.

Σκηνοθεσία                    Wong Kar Wai
Σενάριο.                        Wong Kar Wai, ,Jingzsi Zou, Haofeng Xu
Κινηματογραφία.            Philippe Le Sourd
Μουσική                        Shigerou Umebayashi, Nathaniel Méchaly & Stefano Lentini
Σχεδιασμός παραγωγής,  

Καλλιτεχνική διεύθυνση, 
Ενδυμασία και μοντάζ     William Chang

Ηθοποιοί
Ip Man                            Tony Chiu Wai Leung
Gong Er                          Ziyin Zhang
Ma San.                          Zin Zhang
Gong Yutian                    Wang Quingxiang
Cheung Wing-Sing             Hye - kyo Song

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου