Θα μπορούσα να γράψω διθυραμβικά για την ταινία αν δεν είχa διαβάσει το άρθρο με τη διαμαρτυρία για την ταινία από μία κριτικό κινηματογράφου (Rebecca Atkinson) για τους ανθρώπους με κώφωση.
Λέγοντας κώφωση θα πρέπει να αναφερθώ στο περιεχόμενο της ταινίας.
Σε ένα αγροτικό κτηνοτροφικό χωριό, στην Γαλλία, ένα ζεύγος κωφαλάλων έχει δύο παιδιά, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.Το αγόρι είναι κωφάλαλο επίσης. Ζουν μία αρμονική ζωή, ευτυχισμένη, όπως στο περίφημο «Σπίτι στο Λιβάδι». Πωλούν τα προϊόντα τους, τυροκομικά, στην λαϊκή του χωριού.
Το κορίτσι είναι η πρωτότοκη και είναι η μεταφράστριά τους με τον έξω κόσμο. Τους βοηθά αγόγγυστα, υπερβολικά εργατική για την ηλικία της, χαριτωμένη έφηβος με ταλέντο στο τραγούδι, όπως ανακάλυψε ο δάσκαλος της χορωδίας του σχολείου. Με αφορμή αυτό το ταλέντο τίθενται αρκετά θέματα στην ταινία. Διαταράσσεται η οικογενειακή αρμονία, επανέρχεται το θέμα της έλλειψης ακοής και οι συνέπειες αυτής.
Γρήγορη ταινία, εύπεπτη, τρυφερή, με χιούμορ και ελαφρού προβληματισμού.
Παίζουν εξαιρετικά όλοι, η ζωή της υπαίθρου στην Γαλλία αναδεικνύεται με τα θετικά της, τις γραφικότητες της, τις δυσκολίες της.
Δεν είναι η ταινία της κοινωνικής ανάλυσης ούτε της ευαισθητοποίησης σε θέματα με μειονεξίες, ή όπως λέγονται τώρα. Είναι γεγονός ότι η Δυτική κοινωνία δεν έχει αποφασίσει αν θα λέει αναπηρία, ιδιαιτερότητα, μειονεξία, διαφορετικότητα, ειδικές ανάγκες. Δεν έχει αποφασίσει, κι εγώ μαζί, ενοχικά ίσως, ανήμπορη σίγουρα, εμπρός στις ανάγκες των συμπολιτών μας που λόγω άτυχου συμβάντος ή εκ γενετής δεν έχουν αυτά που έχει η πλειοψηφία.
Δεν σημαίνει ότι αν δεν πω την σωστή λέξη σηματοδοτείται και η στάση μου.
Βέβαια οι ενστάσεις αφορούν κι άλλες κοινωνίες περισσότερο οργανωμένες, εκεί που η διαφορά δεν είναι αγεφύρωτη, άρα σχεδόν απαρατήρητη.
Η μουσική της ταινίας επίσης απαρατήρητη, εκτός από τα μουσικά κομμάτια της χορωδίας και αυτών που ακούει η μόνη με ακοή στο σπίτι.
Διακωμωδείται ομολογουμένως υπερβολικά η νοηματική γλώσσα. Όμως δεν δέχομαι ότι η διακωμώδηση δεν μου άφησε ούτε μία φορά να την απαξιώσω, ούτε να νοιώσω ως ανίκανους τους κωφάλαλους πρωταγωνιστές. Οι χαρακτήρες τους είναι κάποιοι από τους χαρακτήρες που έχουν όλες οι ομάδες. Απλά στα μικρά μέρη οι χαρακτήρες και συμπεριφορές τους εντοπίζονται εύκολα και οι ρόλοι τους είναι αναμενόμενοι.
Οι ωραιοπαθείς, οι «δε σηκώνω κουβέντα», οι περίεργοι, οι ασχολούμενοι με τις ζωές των άλλων, οι τεμπέληδες, οι γκρινιάρηδες, οι σεξουαλικοί, οι εργατικοί, οι φιλήσυχοι, οι καλλιτέχνες, οι γραφικοί, οι δημιουργικοί, οι παραγωγικοί, οι πολιτικάντηδες.
Έτσι απαρτίζονται οι μικρές κοινωνίες και έτσι περιγράφονται. Ακριβώς για να μην διαφέρει το ζεύγος έχει κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Για σκεφθείτε να ήταν άψογοι, χωρίς χιούμορ;
Η απλότητα και η αρμονικότητα της συμβίωσής τους τούς καθιστά αξιαγάπητους και πλήρως ενσωματωμένους στην τοπική κοινωνία.
Τώρα αν υπερτονίστηκε ότι η κόρη είναι ο απαραίτητος κρίκος της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, μόνο του ότι υπάρχει όρος που αναφέρεται στον ρόλο αυτό (CODA ακρωνύμιο, Children of Deaf Adults, as they are known in the community) δικαιολογεί και την εστίαση στην εξάρτηση, εγωιστική μεν, απαραίτητη δε της οικογένειας από τη κόρη.
Δυο τραγούδια είχαν μεγάλη επιρροή, σε μένα τουλάχιστον, και συγχώρεσα λάθη, παραλείψεις και τυχόν προθέσεις αρνητικής προσέγγισης του ευαίσθητου θέματος.
Είμαι βέβαιη ότι η τρυφερότητά της και η αγάπη που αφθονούσε σε αφήνουν με ένα γλυκό συναίσθημα για το διπλανό σου.
Τηλεοπτική; Αφελής; Εμπορική;
Τα ξεχνάς.
Παραθέτω τους στίχους των τραγουδιών του Michel Sardou που σε συνοδεύουν και μετά την θέαση Je vais taimer και Je vole.
Σκηνοθέτης Eric Larigau
Σενάριo αρχική ιδέα Victoria Bedos,
προσαρμογή Thomas Bidegain, Stanistas Carré de Malberg, Eric Larigau
Φωτογραφία Romain Winding
Μουσική Eugeni &Sacha Galperine
Editing Jennifer Auge
Διανομή ρόλων Agathe Hassenforder
Ηθοποιοί
Karin Viard Gigi Bélier
François Damiens Rodolphe Bélier
Éric Elmosnino M. Thomasson
Louane Emera Paula Bélier
Roxane Duran Mathilde
Ilian Bergala Gabriel
Luca Gelberg Quentin Bélier
Mar Sodupe Mlle Dos Santos
Stéphan Wojtowicz Lapidus
Jérôme Kircher Dr. Pugeot
Bruno Gomila Rossigneux
Clémence Lassalas Karèn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου