House of Cards (TV series Season 1) 2013

designLAB Architects

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την σειρά δεκατριών επεισοδίων του House of Cards, της διαδικτυακής τηλεόρασης Netflix. Βασισμένη στην ομώνυμη σειρά του 1990 από το BBC, αλλά προσαρμοσμένη στο σύστημα διακυβέρνησης των ΗΠΑ.
Εντυπωσιάσθηκα από την ποιότητα, αλλά βεβαίως δεν ήμουν η μόνη, γιατί φαίνεται ότι θα σαρώσει τα βραβεία.
Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ. Ο χαρακτηρισμός σε προετοιμάζει αλλά ταυτόχρονα σε αποστασιοποιεί, εσένα, εμένα, τον θεατή, μην και πιστέψεις ότι είναι αλήθεια.
Ένας φιλόδοξος και αδίστακτος πολιτικός θα φθάσει στα άκρα της διαπλοκής, της διαφθοράς, της εγκληματικότητας προκειμένου να ανέλθει.
Μαζί του η έξυπνη, όμορφη, εξίσου φιλόδοξη, διαπλεκόμενη σύζυγος. Σ'αυτό το ζευγάρι δίπλα υπάρχει το απαραίτητο τρίγωνο, αθώο από μια πλευρά, διαπλεκόμενο από την άλλη.
'Αθώοι' εκ πρώτης όψεως με τον ανάλογο εκλεπτυσμό, με τις υπεράνω υποψίας δημόσιες σχέσεις στην λεγόμενη ‘καλή κοινωνία’, με χειραγώγηση των ΜΜΕ, εκβιάζοντας συνεργάτες, υποτελείς και υφιστάμενους, θα πετύχουν να είναι ‘πρώτο θέμα’ και μάλιστα αποδεκτοί κι εκτιμώμενοι.
Ήταν καινοτόμο από την πλευρά του Netflix, όπως είπε και ο υπεύθυνος προγράμματος, Ελληνικής καταγωγής Ted Sarantos, ότι διέθεσαν όλα τα επεισόδια από την αρχή. Δεν χρειάσθηκε να περιμένουν οι θεατές για τη επόμενη εβδομάδα προκειμένου να παρακολουθήσουν την συνέχεια.

Ήταν πολύ τολμηρό, γιατί τουλάχιστον στην δική μας χώρα δεν βλέπεις εύκολα την άνοδο κάποιου πολιτικού, δεν μπαίνει έτσι μέσα στο σαλόνι του καθενός η διαπλοκή των ΜΜΕ και των πολιτικών. Καθοριστικός παράγοντας δολιότητας και εργαλείο διαπλοκής οι δημοσιογράφοι και μάλιστα οι γυναίκες. Δεν κατονομάζεται τόσο απροκάλυπτα η δύναμη του σεξ, η εκπόρνευση, η απαξίωση του οράματος, το στυγνό συμφέρον, η άνευ όρων φιλοδοξία, η σκευωρία στον πολιτικό χώρο. Χάριν της εξαιρετικής ηθοποιίας και σκηνοθεσίας αποδίδονται πειστικά και ως αυτονόητα, καθίστανται μην αμφισβητήσιμα.
Αδυνατείς να πιστέψεις ότι όταν εσύ μαλώνεις και δεν μιλάς για χρόνια με τον φίλο για τα κόμματα, όταν στην Ελλάδα ακόμη και σήμερα τα καφενεία στο χωριό, στην ίδια πλατεία, είναι χρωματισμένα, δηλαδή επιλέγονται από τους ψηφοφόρους όχι απλά του ενός κόμματος αλλά από τον ίδιο και συγκεκριμένο βουλευτή του κόμματος, αυτοί εκεί στα κέντρα λήψης αποφάσεων λειτουργούν με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντά, τη στιγμή που ο δικός σου ρόλος έληξε μετά την κάλπη. Το αν μείνεις άνεργος, αν δεν σου αρέσει ο προϋπολογισμός για την παιδεία, οι αλλαγές στην Υγεία, αν απεργείς, αν μειώνεται ο μισθός σου, αν κλείνουν τα σχολεία για εβδομάδες, αν καταργούνται εργοτάξια, ναυπηγεία, αν χιλιάδες οδηγούνται στην ανεργία, παραμένεις ένα κουνουπάκι που σύντομα θα εξοντωθείς, αν έτσι θέλουν και οι συσχετισμοί επιβάλλουν…
Σκληρό το μήνυμα, απαισιόδοξο, ανέλπιδο, απεχθές.
Το χρήμα, το ‘εγώ’ και το σεξ. Το τρίπτυχο της εξουσίας. Εύχεσαι με όλη την δύναμη της ψυχής σου να είναι ψέμα, να μην αφορά στην χώρα σου.
Εύχεσαι να είναι προμελετημένο ώστε να δημιουργεί αδιάφορους και μη συμμετοχικούς πολίτες. Κάποιοι λες το επινόησαν για να σε κρατήσουν κάποιες ώρες ως θεατή σε ένταση, να σε ευχαριστήσουν και αν πετύχουν την αποστασιοποίηση σου από την πολιτική ζωή έχει καλώς.
Όμως, είναι έτσι; Ο σεναριογράφος συνδύασε και έπλεξε γνωστά στον πολιτικό χώρο συμβάντα, κομμάτια, σκάνδαλα, ανατρεπτικά νομοσχέδια, περικοπές προϋπολογισμών και καταργήσεις κωδικών προϋπολογισμών σε ένα σενάριο. Τα έπλεξε όλα και τα έδεσε με την ανάλογη ίντριγκα, το χρησιμοποιούμενο για άλλα συμφέροντα σεξ. Το κυριότερο, έδειξε αυτό που ο λαός λέει ‘κακά τα ψέμματα, τα μεγάλα συμφέροντα πάντα θα κυβερνούν’.
'Ευτυχισμένα', δήθεν, πρόσωπα, ζευγάρια, φιλοφρονήσεις, αγαθοεργίες, ωραίοι χώροι, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, ισορροπίες συζυγικές, φιλικές, ενδοκομματικές, αθώα βλέμματα, χαμόγελα, εναγκαλισμοί και ευχές η βιτρίνα, που από πίσω της υφίσταται η άλλη πραγματικότητα, του μαχαιρώματος, της δολοπλοκίας, της απιστίας, της προδοσίας, της αποκαθήλωσης του άλλου, του ‘αδειάσματος’. Εξόντωση του άλλου, αυτού που ‘εμπόδιο στα σχέδια μου’ αποτελεί, μέχρι τελικής πτώσεως, δυστυχώς ακόμη και φόνου. Η σκληρότητα του ξεπερνά τη πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν καλοί για να ταυτισθεί ο θεατής μαζί τους. Εξαίρεση και μάλιστα υπερτονισμένη μια και οι δύο 'ανθρώπινοι' χαρακτήρες ανήκουν στον καλλιτεχνικό χώρο.
Άνθρωποι πειθαρχημένοι και του καθήκοντος οι οδηγοί φύλακες.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις φύλου και χρώματος στην εκφορά του κακού. Οι αποφάσεις παίρνονται χωρίς συναίσθημα, αποφάσεις χωρίς τον άνθρωπο, ‘υποτίθεται’ για τον άνθρωπο.
Αναρωτήθηκα πως αισθάνονται οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οι υπηρετούντες αυτούς αφού παρακολούθησαν τα επεισόδια.
Είπαν ‘αίσχος', ‘ασύστολα ψέμματα’, ‘αδικία’, ‘ευτυχώς δεν είμαστε έτσι’;
Αφού γύρισαν και φίλησαν την σύζυγο, διαβεβαιώνοντας την για την αγάπη, πήγαν στο διπλανό δωμάτιο να τηλεφωνήσουν την ερωμένη δημοσιογράφο για να κανονίσουν την επόμενη είδηση, ικανοποιημένοι που αυτοί δεν ανήκουν στην απεχθέστατη ομάδα που μόλις παρακολούθησαν στην οθόνη.
Ευτυχώς ζούμε σε ελεύθερες χώρες κι έτσι είμαστε ελεύθεροι να το παρακολουθήσουμε κι ο καθένας να πάρει την θέση και να έχει την άποψη που θέλει.
Είναι τόσο δυνατό το περιεχόμενο για συζήτηση και σκέψη που δεν σου επιτρέπει να ασχοληθείς με θέματα, όπως αν έκανε κοιλιά, αν ήταν αργό, αν έδεσαν τα πλάνα, αν ήταν καλή η ηθοποιία. Αν και για την ηθοποιία πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή από όλους και μαζί με σενάριο και σκηνοθεσία το έκανε σχεδόν αληθινό. Ελάχιστα τα σημεία όπου δεν είχες την αίσθηση του αληθινού και ότι είναι εικονική πραγματικότητα.
Για μας τους εκτός Αμερικής, το άλλο εκλογικό και κυβερνητικό σύστημα, οι διαδικασίες, τα πρωτόκολλα, βοηθούν ίσως στο να πεις ότι δεν σε αφορά, συμβαίνει αλλού. Συμβαίνει;
Το μόνο μειονέκτημα, χρειάζονται αρκετές ώρες για να το παρακολουθήσεις γιατί δεν θέλεις να το αφήσεις (13 επεισόδια), να το δεις σε δόσεις. Όμως σε αποζημιώνει.


Βασίσθηκε στο House of Cards του Michael Dobbs και House of Cards του Andrew Davies (1990, BBC)

Δημιουργός                      Beau Willimon
Σκηνοθεσία                      David Fincher

Κινηματογραφία               Eigil Bryld 

Μουσική Jeff Beal
Διανομή ρόλων                 Laray Mayfield 

Ηθοποιοί
Kevin Spacey 

Robin Wright
Kate Mara
Corey Stoll
Michael Kelly
Sakina Jaffrey
Kristen Connolly
Constance Zimmer