The silver lining is a metaphor for optimism in the common English-language idiom "Every cloud has a silver lining."
Origin
The origin of the phrase is traced to John Milton's "Comus" (1634) with the lines:
“Was I deceived, or did a sable cloud
Turn forth her silver lining on the night"
Η νέα ταινία του David O.Russell κινείται σε δύο άξονες κατα την γνώμη μου.
Όλοι είμαστε τρελλοί, αλλά πότε κάποιοι χαρακτηρίζονται ως έχοντες παρεμβατική συμπεριφορά;
Όλα ξεπερνιούνται αν είμαστε μαζί,
γι αυτό υπάρχει ελπίδα.
Ο πρωταγωνιστής (Pat) βγαίνει με εγγύηση, μετά απο μήνες εγκλεισμού σε ίδρυμα θεραπείας για διπολική διαταραχή. Έχει υιοθετήσει τις συστάσεις, οδηγίες και κλισέ, τα μέσα, μαζί με τα φάρμακα για την πλήρη αποκατάσταση του. Η παρεμβατική του συμπεριφορά εκδηλώθηκε όταν βγήκε αλήθεια η φαντασία του, την σύζυγό του να ερωτοτροπεί με μεγαλύτερο συνάδελφό τους από το σχολείο, όπου εργάζονται και οι δυό τους, στο μπάνιο του σπιτιού τους, ενώ παίζει το τραγούδι του γάμου τους. Εννοείται ότι χτύπησε τον συνευρισκόμενο μαζί της, επίσης αδιευκρίνιστο. Το δε άκουσμα του τραγουδιού εξακολουθεί να τον αποσυντονίζει και να τον ωθεί στην υπέρβαση των ορίων.
Από εκεί ξεκινάει η επιστροφή στην λεγόμενη φυσιολογική ζωή, με υποτίθεται φυσιολογικους γονείς, γείτονες, φίλους, συναδέλφους και επίσης υποτίθεται φυσιολογικό αστυνομικό επιτηρητή του. Η επιστροφή έχει ως στόχο την επανένωσή του με την Νίκη, σύζυγό του, αφου πεισθεί ότι ολα είναι υπο έλεγχο.
Θα συναντήσει την Tiffany, μία κοπέλα, επίσης χαρακτηρισμένη ως έχουσα αποκλίνουσα συμπεριφορά, προβληματική για τον οικογενειακό και κοινωνικό της περίγυρο. Αυτή έχει λόγο απτό, αιτία θα λέγαμε, τον πρόωρο θάνατο του συζύγου της. Για λόγους δικούς της, θα βοηθήσει τον Pat στην προσέγγιση με την σύζυγό του, ενώ η τελευταία έχει ζητήσει περιοριστικούς όρους γι αυτόν.
Η ιστορία θα εξελιχθεί επί της οθόνης.
Ευχάριστη, με την συνταγή μιας παλιάς καλής κωμωδίας.
Μόνο που δεν είναι, εξαιτίας του θέματος και της τραγικότητας του μύθου της και της ίδιας της κοινωνικής μας πραγματικότητας.
Οι αλλαγές στην οικονομική και κοινωνική ζωή έχουν δημιουργήσει χαρακτήρες "αποκλίνοντες" και έτσι ο καθένας απο εμάς τους θεατές, ενώ ετοιμάζεται να γελάσει εις βάρος των πρωταγωνιστών, ανακαλύπτει το "κάπου εκεί ήμουν, ήσουν με παρόμοια αντίδραση, συμπεριφορά."
Η ηθοποία των πρωταγωνιστών, όσο και των υπολοίπων στη διανομή των ρόλων, αφαίρεσε τις αδυναμίες του σεναρίου, του σκηνοθέτη και μας συνεπήρε σε ένα ευχάριστο δίωρο που όμως δεν ήταν ανώδυνο.
Μήνυμα είχε.
Ηθικό συμπέρασμα επίσης.
Προβληματισμό ναί.
Αν κάποιος δεν μπόρεσε να τραβήξει την γκρίζα κουρτίνα του σύννεφου για σένα, ο Russell έδειξε την ασημένια γραμμή φωτός. Την ελπίδα.
Τώρα πως εξασφαλίζεται το "μαζί"; Που το ξεχάσαμε; Πως βρίσκεται;
Πως ξεπερνιέται το εγώ;
Μην ξεχνάς για εικονική πραγματικότητα ο λόγος.
Ακόμη και στο βιβλίο, ο πρωταγωνιστής ήταν χρόνια έγκλειστος με τις ανάλογες συνέπειες.
Η ταινία αρχίζει με έναν άνθρωπο μόνο, με την πλάτη του γυρισμένη σε μένα, σε σένα. Ένας από τους πολλούς ενός ιδρύματος.
Όνειρο κι ελπίδα η επιστροφή στο σπίτι, στο κάθε μέρα, με τους άλλους, την αγάπη, την φροντίδα και την μυρωδιά αγαπημένου Κυριακάτικου φαγητού να σε τυλίγει. Κάτι σαν το ψητό της Κυριακής, για μας τους Έλληνες, που η ανάμνηση του σε κάνει να δακρύζεις κι ας μην ήταν το αγαπημένο σου. Είναι η μάνα σου που σκύβει να το ξεφουρνίσει για σένα, η φροντίδα, το γνώριμο, το οικείο, η αποδοχή, το "μαζί" που είχες και δεν έχεις.
Θα τελειώσει έτσι όπως θέλει ο Russell κι εσείς. Την μάνα του (σου) της έδωσε ρόλο. Άλλωστε ούτε σπίτια, ούτε σπιτικά, ούτε ταινίες γίνονται χωρίς "κολώνες".
Το καλό "σινεμά" όταν θέλει μπορεί και σε γλυκαίνει.
Σκηνοθέτης: David O.Russell
Σενάριο: David O.Russell
Βιβλίο στο οποίο βασίσθηκε: The Silver Linings Playbook του Mathew Quick
Pat Soltano Bradley Cooper
Tiffany Jennifer Lawrence (Oscar 2013 για το ρόλο της στη ταινία)
Πατέρας Pat Robert De Niro
Μητέρα Pat Jacki Weaver
Φίλος από το ίδρυμα Danny. Chris Tucker
Θεραπευτής Dr Cliff Patel Anupam Kher
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου