Ο Δρόμος του Χρήματος (Margin Call) - 2011

Ο κινηματογράφος πολλές φορές σε απασχολεί μέσω της θέασης μιας ταινίας με ένα θέμα άγνωστο και ίσως αδιάφορο.
Η επιλογή της εν λόγω ταινίας έγινε, στην συγκεκριμένη περίπτωση, όχι για τους ηθοποιούς, ούτε για τον σκηνοθέτη. Αυτόν τον κόσμο, λόγω κρίσης, ήθελα να γνωρίσω, να κατανοήσω.
Η προσέγγιση της κρίσης ή των αιτιών της δεν είναι ετεροχρονισμένη, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Η κρίση θα απασχολεί και θα απασχολήσει. Θα επιχειρηθούν κι άλλες, περισσότερες αναλύσεις, παρουσιάσεις, είτε μέσω της τέχνης ή μέσω των ειδικών και διαχειριστών εξουσίας.
Εγώ προσωπικά διαλέγω την τέχνη.
Η ταινία του J.C.Chandor, Margin Call, σύντομα, επιφανειακά, από λάθος γωνία, όπως σχολιάζεται, επιχειρεί να μιλήσει γι αυτό που η Ελληνική μετάφραση του τίτλου λέει καλύτερα, τον δρόμο του χρήματος.
Έχοντας σαν πλεονέκτημα και δύναμη μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών και μ’ ένα ρεαλιστικό, επίκαιρο σενάριο καταγράφει τον κόσμο πίσω από τις κρίσεις ή την κρίση, αν θέλετε.
Βρισκόμαστε στο 2008, στα εσωτερικά ενός επενδυτικού κολοσσού.
Ο χρόνος εξέλιξης μόνο 24 ώρες.
Έναρξη; μία απόλυση.
Αποκάλυψη; ¨Ένα μεγάλο λάθος στη θεμελιώδη εξίσωση του συστήματος.
Συνέπεια; Κατάρρευση του κολοσσού αλλά και ντόμινο οικονομικών επιπλοκών, καταρρεύσεων στον κόσμο.
Ο μέσος, ο αδαής επί του θέματος θεατής, λίγο, ίσως καθόλου δεν τον ενδιαφέρει η εξίσωση, το λάθος.Το δέχεται με απορίες. Εστιάζει την προσοχή στην λειτουργία του συστήματος, στην κυνικότητα του, στην απρόσκοπτη από συναισθήματα, προσωπικές σχέσεις, δεσμεύσεις, συνέχιση της ροής του κέρδους.
Ο άνθρωπος -το αποτέλεσμα- η εταιρεία. Αυτό μετράει.
Ο άνθρωπος, τα άλλα δύο, υπηρετεί υιοθετώντας τις αρχές που η τελευταία θεσπίζει.
Ίσως από αυτά που σημειώνεις είναι η μία άλλη ηθική. Η αφοσίωση στην εταιρεία και στους στόχους της, το καλό της. Σε εκπλήσσει. Περιμένεις κι αυτή, η εταιρεία, να είναι το ίδιο δεσμευμένη απέναντι στους υπηρετούντες αυτή. Όμως όχι. Αυτή με την σειρά της υπηρετεί το χρήμα. Το τι το κάνει ή αν το επανατροφοδοτεί στην κοινωνία ή προς όφελος των μετόχων δεν είναι ορατό, τουλάχιστον στην ταινία.
Αυτή η σχέση η εντός των τειχών, με όλες τις βαθμίδες των στελεχών, δημιουργεί την ένταση.
Στο πρώτο μέρος, δεν με αφορούσε το αποτέλεσμα, η συνέπεια του λάθους. Έμεινα στον άνθρωπο. Αργότερα, ίσως ιδιαίτερα αργά ο J.C.Chandor, έβαλε κι εμένα, ως κοινωνία, μέσα στην έκβαση της αρχικά εσωτερικής κρίσης. Με έβαλε όταν εμφανώς έγινε αντιληπτή κι ως εξωτερική κρίση.
Ομολογουμένως η ταινία παρέμεινε ως το τέλος δυνατή, χάρη στην ερμηνεία των ηθοποιών, της πλοκής, της επικαιρότητας του θέματος.
Την είδα ως ένα ψυχογράφημα των ανθρώπων με τα σκουρόχρωμα κουστούμια, τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα, τις γραβάτες, αυτών που ξενυχτούν με την τροφή στην χαρτοσακούλα, την μπύρα στο χέρι, τις υψηλές αποδοχές στο πορτοφόλι, των ανθρώπων πίσω από την οθόνη, των ανθρώπων των γυάλινων γιγάντων της City της Wall Street, La Defense, αυτών που την αγωνία τους, την θλίψη τους, την μοναξιά τους θα την καλύψει η προβλεπόμενη γερή αποζημίωση. Οι άλλοι, εμείς, θα αναζητούμε την αιτία της κρίσης, θα συνεχίσουμε να ζούμε με την απορία προς τι τόσος πόθος, πάθος γι αυτόν τον δρόμο.

margin call: https://www.investdirect.hsbc.gr/HSBC/portal/media-type/html/user/anon/page/default.psml/js_panename/Tr_Margin


Σκηνοθέτης : J.C.Chandor
Σενάριο: J.C.Chandor

Ηθοποιοί:
Kevin Spacey Sam Rogers
Paul Bettany Will Emerson
Jeremy Irons John Tuld
Zachary Quinto Peter Sullivan
Penn Badgley Seth Bregman
Simon Baker Jared Cohen
Mary McDonnell Mary Rogers
Demi Moore Sarah Robertson