Ζούμε σε μία κοινωνία που οι ρόλοι των δύο φύλων είναι υπό επαναπροσδιορισμό. Θα έλεγα σε πλήρη σύγχυση. Επίσης άλλοι παράμετροι κοινωνικοί και οικονομικοί εντείνουν την σύγχυση με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας με το άλλο φύλο να είναι σε μεγάλο βαθμό δύσκολες και συχνά ακυρωμένες.
Είναι δύσκολο να αναφερθεί κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο και να γενικεύσει έτσι όταν στο ήδη γηγενές διαμορφωμένο κλίμα έρχεται μία ταινία από την άλλη πλευρά του ωκεανού, όπως το Gone Girl, που ταράσσει τα νερά και ερμηνεύεις με τα δικά σου δεδομένα το προσφερόμενο θέαμα.
Η ιστορία αφορά ένα ζευγάρι με πέντε χρόνια γάμου και ξεκινά με την εξαφάνιση της συζύγου την ημέρα της 5ης επετείου του γάμου. Θα ακολουθήσει ένα γεμάτο δίωρο όπου ο David Fincher, ο σκηνοθέτης, βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο της Gillian Flynn, μας οδηγεί βήμα-βήμα στην λύση του μυστηρίου.
Το κάνει καλά. Μας παγιδεύει σε μία αγωνία διαρκείας 149' λεπτών, ανανεώνοντας την συνεχώς και κυρίως εκεί που πιστεύεις ότι βρήκες τη λύση του μυστηρίου.
Οι χαρακτήρες του έργου αποδίδονται με αξιοσημείωτη επιτυχία, έχοντας επιλέξει σωστά τους ηθοποιούς του στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ως και στους δευτερεύοντες.
Εξέχουσα η ερμηνεία της Rosemund Pike στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ερμηνεύει αυτό που η κοινωνία που μέσω των γονιών κυρίως επιθυμεί, την γοητευτική Amazing Amy. Όμορφη, πανέξυπνη, μορφωμένη, πλούσια, διακεκριμένη. Συναντά, ως είναι αναμενόμενο, τον τέλειο άνδρα με ένα μικρό αρχικά, μεγάλο αργότερα, μείον. Είναι άλλης οικονομικής και κοινωνικής τάξης αλλά όλα τα σκεπάζει η γλύκα -ζαχαρόσκονη στην ταινία- του έρωτα.
Ο άνδρας, ο Nick, Ben Affleck συνεπαρμένος αρχικά, χάνει το ενδιαφέρον με την πάροδο του χρόνου, σκηνοθέτης και σεναριογράφος κάτι ψελλίζουν περί οικονομικής κρίσης του 2008, άνεργος κατά συνέπεια θα προσανατολιστεί αλλού και το ζευγάρι αρχίζει και χάνει την συνοχή του και την πρωταρχική αίγλη.
Ο όχλος και τα media ως αρχαίος χορός κριτικάρουν, διαμορφώνουν, οξύνουν τις καταστάσεις κατά περίσταση. Ενοχοποιούν, αφορίζουν, επευφημούν, καταγγέλλουν.
Θύματα όλοι πρωταγωνιστές και μη της προς τα έξω εικόνας μας.
Θα παραμείνουν αληθινοί η αδελφή του Nick και ο δικηγόρος που με το αζημίωτο θα αναλάβει να επαναφέρει τη τάξη. Πτυχή κι αυτός μιας κοινωνικής πραγματικότητας, όπως και η Αστυνομία.
Παρ όλη την καλή δομή της ταινίας, το αμείωτο ενδιαφέρον και την εξασφαλισμένη αγωνία του θεατή, δεν ανέδειξε όσα κοινωνικά θέματα υπαινίχθηκε. Τα άφησε μετέωρα. Οι παρεκκλίνουσες συμπεριφορές, οι αντιδράσεις του συζύγου και πρωταγωνιστή, του κοινού, των ΜΜΕ, η μαζική υστερία δεν αντιμετωπίστηκαν ως φαινόμενα κοινωνικά που έχουν τα αιτία τους και κατά συνέπεια τις ενδεχόμενες λύσεις.
Παραμένουν αναπάντητα ερωτηματικά πχ. αν πρόκειται για ψυχοπάθεια της πρωταγωνίστριας, ή αποτελεί απόρροια ενός κοινωνικού συστήματος. Ήταν ένας από τους σύγχρονους συζύγους ή εξαίρεση;
Σχέση «γάμος» σημαίνει ο απόλυτος έλεγχος του μυαλού του άλλου; Σύμφωνα δε με τους δημιουργούς, είναι η γυναίκα εκείνη που το επιδιώκει και το επιβάλλει;
Είναι νομοτέλεια ή όχι η απιστία;
Τι συμβαίνει; Αντιστράφηκαν οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων;
Η σύγχρονη γυναίκα από φεμινίστρια έγινε κακέκτυπο ενός ρόλου που είχαμε συνηθίσει να αποδίδεται στον άνδρα;
Ποιος διαμορφώνει τις εικόνες μας;
Ασαφείς οι θέσεις από την πλευρά των δημιουργών και φυσικά εγκλωβισμένος αριστοτεχνικά στην ένταση και αγωνία ο θεατής, παραμένει κι αυτός εν συγχύσει. Να φοβάται όλες τις γυναίκες ή τις γυναίκες τύπου Amy;
Θα μπορούσε κανείς να απολαύσει το δίωρο μιας καλοδουλεμένης ομολογουμένως ταινίας. Να ξεπεράσει τις θέσεις του για τα δύο φύλα, το γάμο, το κόσμο των τάξεων… αλλά τα ταμεία προκαλούν να είμαι απαιτητική.
(Ιανουάριος 21, 2015, Gone Girl εισέπραξε $167,459,363 στην Β.Αμερική και $199,700,000, σε άλλες χώρες συνολικά $367,159,363 απέναντι προϋπολογισμού κόστους $61 million.
Πολλά έσοδα σημαίνει μαζικότητα θέασης και επιτακτικότερη η ερώτηση πόσο αθώα μπορεί είναι η τέχνη;
θα αναφέρω την δήλωση της συγγραφέως του ομώνυμου βιβλίου και σεναριογράφου Gilian Flynn. (In a November 2014 interview, Flynn admitted that the critical gender-related response did affect her: «I had about 24 hours where I hovered under my covers and was like: «I killed feminism. Why did I do that? Rats. I did not mean to do that.» And then I very quickly kind of felt comfortable with what I had written.»)
Από τον Νοέμβριο που είδα την διαφήμιση της στο Παρίσι ήθελα να την δω και την είδα.
Πολυσυζητημένος ο David Fincher και best seller η Gillian Flynn, η επιτυχία δεδομένη.
Εφησυχασμένος θεατής; Όχι
Σκηνοθέτης David Fincher
Σενάριο-Βιβλίο Gillian Flynn
Φωτογραφία. Jeff Cronenweth
Μουσική. Trend Reznor. Atticus Ross
Διανομή ρόλων. Larry Mayfield
Editing. Kirk Baxter
Ηθοποιοί
Ben Affleck Nick Dunne
Rosamund Pike Amy Elliott-Dunne
Tyler Perry Tanner Bolt, δικηγόρος
Carrie Coon Margo "Go" Dunne, αδελφή του Nick
Kim Dickens Αστυνόμος Rhonda Boney
Emily Ratajkowski Νandie Fitzgerald, μαθήτρια και ερωμένη του Nick
Lisa Banes Marybeth Elliott, μητέρα της Amy
David Clennon Rand Elliott, πατέρας της Amy
Scoot McNairy Tommy O'Hara πρώην συμμαθητής της Amy
Neil Patrick Harris Desi Collings, πρώην φίλος της Amy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου