Η έκπληξη ήλθε από την βράβευση στο Βερολίνο του Mikkel Boe Fokgaard στο ρόλο του βασιλιά Christian VII της Δανίας, ως καλύτερου ηθοποιού. Αναρωτήθηκα πότε θα σταματήσουν οι θεατρινισμοί να έλκουν και να θεωρούνται ηθοποιία. Αλλά αυτό μάλλον δεν αφορά εμάς τους μακρινούς επαρχιώτες θεατές, αλλά αυτούς που έχουν το προνόμιο να είναι μέλη επιτροπών αξιολόγησης και βράβευσης. Oμως, έχω άλλες απαιτήσεις από την πολλά υποσχόμενη ομάδα Dogme.
Η ταινία ασχολείται με την βασιλική οικογένεια της Δανίας στο δεύτερο μισό του 18ου αι, μια εποχή ιδιαίτερα συντηρητική, με χαρακτηριστικά του μεσαίωνα στα ήθη, έθιμα, διοίκηση. Με την αριστοκρατία και την Εκκλησία να καταδυναστεύουν την χώρα και να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται τους πολίτες. Εποχή λογοκρισίας, ανισότητας, βασανισμών, η ζωή του απλού χωρικού άνευ αξίας.
Η Caroline, η νεοαφιχθείσα νεαρή, δεκαπέντε χρονών, πριγκίπισσα από την Αγγλία, θα γίνει βασίλισσα της Δανίας. Θα παραμείνει μη αρεστή στην Αυλή εξαιτίας της νεωτεριστικής συμπεριφοράς της, θα την έλεγα νεανική, θα συγκλονίσει όμως την κοινωνία και θα τιμωρηθεί για την ερωτική σχέση της με τον ιατρό του Παλατιού Johann Stuensee, Γερμανό κι οπαδό του Διαφωτισμού, του Βολτέρου και του Ρουσσώ. Θα αποκτήσει το δεύτερο παιδί της μαζί του. Θα συλληφθούν αυτή κι ο εραστής της. Ο ίδιος θα αποκεφαλισθεί αφού βασανισθεί και εκείνη θα ζήσει εξόριστη, χωρίς τα παιδιά της, στο Celle της Γερμανίας, όπου σύντομα θα πεθάνει σε ηλικία μόλις 24 ετών.
Ο Christian VII επέλεξε τον Johann Stuensee ως γιατρό του Παλατιού εξαιτίας τού ότι δεν στάθηκε κριτικός στην τρέλα του. Την αποδέχθηκε έχοντας θέση ως το τι θεωρείται αποκλίνουσα συμπεριφορά, ομολογουμένως πρωτοποριακή άποψη για την εποχή. Ο βασιλιάς τον εμπιστεύτηκε, προσκολλήθηκε σ' αυτόν. Αυτή η προσκόλληση έδωσε στον Stuensee την δυνατότητα, με την βοήθεια της βασίλισσας και των Rantzau και Brandt (προοδευτικών αριστοκρατών), να επιτύχει σε πολύ σύντομο διάστημα να περάσουν μεταρρυθμίσεις και νομοσχέδια, 1069 συνολικά, που ουσιαστικά ανακούφισαν τον καταπιεσμένο λαό, αφαιρώντας εξουσία και πλούτο από την αριστοκρατία και την Εκκλησία. Αυτό ήταν και η αιτία της σύλληψης τους. Η σχέση του με την βασίλισσα ήταν το μέσο για να κινήσουν την κοινή γνώμη εναντίον τους. Η Αυλή, η μητριά του βασιλιά και η Εκκλησία, διεκδίκησαν με αυτόν τον τρόπο την εξουσία και ανέκτησαν τα απολεσθέντα και διαφυγόντα προνόμια και πλούτο. Η μητριά απέκτησε δύναμη και ρόλο για τον γιό της από το προηγούμενο της γάμο.
Πολλά συμφέροντα, ένας ο στόχος, δύναμη, εξουσία, πλούτος. Η επικαλούμενη ηθική υπηρετεί «ευσεβείς» πόθους.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ιστορία από τον Nikolaj Arcel. Θέματα για προβληματισμό αρκετά.
Οι εραστές είναι ξένοι, μη αποδεκτοί σε συντηρητικές κοινωνίες. Οι μεταρρυθμίσεις είναι δύσκολες, απαιτούν θυσίες και μάλιστα αιματηρές στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η λεγόμενη προσβολή της δημοσίας αιδούς, η αφορμή για επιβολή, δύναμη, κερδοφορία.
Ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του δημιούργησαν μία ταινία δυνατή, εποχής, πολιτική θα την έλεγα, με πολλά μηνύματα.
Αδυναμία της, ως εισαγωγή και αφήγηση από την εξόριστη βασίλισσα η συγγραφή απομνημονευμάτων, η επιλογή γράμματος προς τα παιδιά της καθώς και το εσπευσμένο κλείσιμο της ταινίας. Το τέλος το γράφει η ιστορία κι όχι τα 10΄ της ταινίας. Χρήση δράματος για μία ταινία που στο σύνολό της απέφυγε τέτοια πλάνα.
Οφείλω να πω ότι η ταινία απέδωσε με ακρίβεια την ιστορία. Ερμήνευσε σωστά τις συνθήκες, ανέδειξε τα προβλήματα. Εξήρε τον έρωτα και την ποιότητα της σχέσης των δύο εραστών. Ο έρωτάς τους ήταν δυνατός, δημιουργικός, ανεξέλεγκτος, και αυτό το έδειξε ο σκηνοθέτης. Δεν υπήρχε αυτό που έχουμε συνηθίσει στα αυτοκρατορικά δώματα, έρωτας που υπηρετεί πάθη, ή ανία, ή εξουσία. Ήταν αυτοί και το όραμα τους για ένα κόσμο διαφορετικό. Στάθηκε στην αγάπη τους και την πρόβαλε ο σκηνοθέτης. Ανεξάρτητα αν ήταν έτσι, αυτός θα μπορούσε να κάνει ένα ρομάντζο. Δεν το έκανε. Δεν έκανε μία ταινία εποχής με λίγο έρωτα.
Κατέθεσε άποψη.
Σκηνοθέτης: Nikolaj Arcel
Σενάριο: Rasmus Heisterberg, Nikolaj Arcel
Ηθοποιοί: Mads Mikkelsen, Alicia Vikander, Mikkel Boe Folsgaard, Trine Dyrholm, David Dencik
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου