Μία ταινία που εκ πρώτης όψεως μοιάζει απολιτική. Ένας στρατιώτης , Άγγλος, νεοκαταταχθής, συμμετείχε κατά την πρώτη του αποστολή στην Ιρλανδία. Μία εμπλοκή, ανώδυνη αρχικά, καταλήγει με ένα νεκρό από την πλευρά των Άγγλων. Αυτός, ο πρωταγωνιστής, επιζεί και επιχειρεί να πάει στη βάση του. Στην προσπάθεια του αυτή θα εμπλακεί σε ένα επικίνδυνο και επώδυνο κυκεώνα συμβάντων.
Μόνο που αυτά τα συμβάντα είναι εκείνα που καθιστούν την ταινία άκρως πολιτική.
Είναι θέση και μάλιστα ισχυρή, αδιαπραγμάτευτη, σοκαριστική από την πλευρά του σκηνοθέτη.
Είναι από τις λίγες ταινίες που το casting είναι τόσο πετυχημένο που το προσέχεις σχεδόν στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά. Πως; Ισοβαρής και ισοϋψής ο ρόλος του κάθε ηθοποιού. Εκτιμώ ότι δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή μήπως και η αφήγηση γείρει προς μία πλευρά. Σε αυτή την ταινία όλοι έχουν δίκιο. Δεν υπάρχουν αδικούντες και αδικημένοι. Οι ρόλοι τους εναλλάσσονται.
Ένα σύμπλεγμα προδοσίας, πάντα για το σκοπό που υπηρετούν.
Μία αλυσίδα θυμάτων χωρίς ουσιαστικό λόγο, μάλλον διά ασήμαντη αιτία. Ένας υποτιθέμενος εχθρός που όλοι φοβούνται κι αυτός όλους αυτούς.
Αιματοκυλίσθηκε η Ιρλανδία. Αιματοκυλίσθηκε με αίμα ομοεθνών, όπως συμβαίνει σε όλους τους εμφύλιους. Αδελφός σφάζει αδελφό και η αδελφοκτονία δίνει την αφορμή σε ξένους να εμπλακούν προς όφελος δικών τους συμφερόντων…
Το αίμα κυλάει ενώ ο σκοπός αργεί να ευοδώσει.
Εις μάτην; Για μας τους παρατηρητές, ναι. Για τους εμπλεκόμενους περιττή η ερώτηση και ο προβληματισμός.
Οι λαοί διεκδικούν το δίκιο τους, μόνο που συμβαίνει να μην είναι το δίκιο το ίδιο, έτσι όπως φαντάζονται οι απαρτίζοντες τον λαό, δηλαδή η κάθε ομάδα διαφορετικά. Είναι και οι άλλοι που δράττουν την ευκαιρία ή είναι οι υποκινούντες την ‘ευκαιρία’ προς ιδίον όφελος.
Ήταν μία άλλη άποψη για το Ιρλανδικό.
Ανεξάρτητα αν συμφωνεί κάποιος με αυτήν την άποψη, ήταν μία καλοφτιαγμένη ταινία, με καλές ερμηνείες, καλή φωτογραφία, ιδιαίτερα τη νύχτα, που η δραματικότητα ήταν το ζητούμενο, αξιοσημείωτη μουσική, όχι για να αποκτήσεις το soundrack. Προσεγμένα σκηνικά, κατανοητά τα πλάνα στις διάφορες περιοχές, καθολική, διαμαρτυρόμενη, αγγλική περιοχή.
Λεπτομέρεια, χρήσιμη για μη Ιρλανδούς και Άγγλους. Ήταν εύκολο μ’ αυτόν τον τρόπο να κατανοήσεις που βρίσκεσαι. Ανάμεσα σε ποιους. Μικρή λεπτομέρεια αλλά σημαντική.
Την ίδια συνδρομή είχαν και οι προφορές και τα λεκτικά ιδιώματα.
Η ταινία είχε ροή, δομή και δεν επέτρεπε να φύγεις από την οθόνη. Μέχρι το τέλος υπήρχε έκπληξη που συνηγορούσε για την κυρίαρχη άποψη του σεναριογράφου και σκηνοθέτη αυτή του Ιρλανδικού ζητήματος.
Υπήρχε επίσης έντονος υπαινιγμός για τον ρόλο του στρατού.
Είχε σαρκασμό η προσέγγισή του.
Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσεις την άποψη Ιρλανδών θεατών. Ζώντας σε μία χώρα που έζησε εμφύλιο είναι δύσκολο να συζητήσεις, ακόμη και σήμερα για το θέμα. Εξαρτάται αν ο συνομιλητής είναι από την ίδια με σένα πλευρά, μιλούν «τα δίκαια». Δεν έγιναν με το πέρασμα του χρόνου οι πλευρές μία.
Το αναφέρω γιατί ο σκηνοθέτης αυτό επιχείρησε.
Το κατάφερε;
Αν την δείτε θα δώσετε απάντηση.
Σκηνοθέτης Yann Demange
Σενάριο Gregory Burke
Φωτογραφία Tat Radcliffe
Μουσική David Holmes
Editing Chris Wyatt
Διανομή ρόλων Jina Jay
Σκηνικά Kate Guyan
Ηθοποιοί
Jack O’Connell Gary Hook
Richard Dormer Eamon
Jack Lowden Thompson ("Thommo")
Charlie Murphy Brigid
David Wilmot Boyle
Sean Harris Captain Sandy Browning
Killian Scott James Quinn
Sam Reid Lt. Armitage
Barry Keoghan Sean
Paul Anderson Sergeant Leslie Lewis
Martin McCann Paul Haggerty
Babou Ceesay Corporal
Corey McKinley Παιδί
Paul Popplewell Εκπαιδευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου