Σε μια Ελλάδα που ήδη έχει μπει στην χειρότερη περίοδο μετά τον εμφύλιο, ένα αθλητικό γεγονός θα ενώσει τους Έλληνες και Ελληνίδες σε ένα μικρό διάλειμμα ευτυχίας. Θα ενώσουν τις φωνές τους ζητωκραυγάζοντας τους παίχτες, μια κραυγή κάλεσμα στην ελπίδα.
Πρόκειται για τον αγώνα κατάκτησης του Ευρωπαικού Κυπέλου Μπάσκετ το 1968 από την ΑΕΚ με τον τελικό με την Σλάβια Πράγας στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ένα θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο, και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ).
Ο Μπουλμέτης πήρε ένα αθλητικό ντοκουμέντο και το μετέτρεψε σε μία docufiction ταινία.
Μια ταινία συγκίνησης, υπερηφάνειας, με χιούμορ, αλλά και πικρία.
Πως άλλωστε θα βουτήξεις σε μια ιστορική περίοδο της χώρας μας χωρίς να πικραθείς; Σε συνεπαίρνει η αγωνία του πριν και μετά του αγώνα, είτε είσαι φίλαθλος, είτε όχι. Είτε είσαι ΑΕΚτζής, όπως συνήθως αποκαλούμε τους οπαδούς της εν λόγω ομάδας, είτε όχι.
Ο σκηνοθέτης, συνδυάζοντας το υπάρχον υλικό του γεγονότος, εφημερίδες, κινηματογραφικό υλικό με συνεντεύξεις αθλητών και συγγενών τους, φιλάθλων, παραγόντων και το λόγο του θρυλικού εκφωνητή και σχολιαστή των αγώνων Βασίλη Γεωργίου, να κάνει μια ταινία που, ναι μεν αναφέρεται σε αθλητικό γεγονός, όμως είναι και μια ταινία για μία άλλη ακόμη εποχή της Ελλάδας.
Μέσα σε αυτό το υλικό υφαίνει με δεξιοτεχνία μικρές ιστορίες μυθοπλασίας και ίσως όχι, για να αποδώσει την εποχή, την Ελλάδα, την ιστορική δημιουργία της ΑΕΚ, να κρατήσει τον θεατή μπροστά στην οθόνη, άλλοτε με μάτια βουρκωμένα, κι άλλοτε με γέλιο.
Την αγάπη του για την Ελλάδα δεν την κρύβει ο Μπουλμέτης. Δεν αγνοεί την καταγωγή του, δεν αγνοεί τις ασχήμιες της και τα κακώς κείμενα, αλλά δεν παραλείπει να την χαϊδέψει και να σε καλέσει να πράξεις το ίδιο. Θαύμασα και τους παίχτες της Τσέχικης ομάδας. Χαρήκαμε όλοι για τον καλό λόγο αλλά και γοητευτήκαμε από την αξιοπρέπεια και την στόφα του αθλητή που διέθεταν.
Εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς που επιλέχτηκαν να αποδώσουν τον μύθο. Διαλεγμένοι με μεγάλη προσοχή.
Η μουσική, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του Μπουλμέτη, της Ρεμπουτσικα, Ευανθίας για μας που την λατρεύουμε. Μια μουσική που θα ακούγεται για καιρό. Για καιρό θα παραμείνει στα χείλη και το σουξεδάκι με τη βαλίτσα, κάτι σαν τα ακυρωμένα μας όνειρα φορτωμένη.
Αναπόφευκτη η συγκίνηση όταν οι παίχτες, θρύλοι που χάρισαν το Κύπελο, ηλικιωμένοι μπροστά στην κάμερα, θυμούνται και αφηγούνται. Η σπίθα που τρεμόσβηνε μέσα τους, ξαναφουντώνει και έχεις την αίσθηση ότι θα ορμήξουν στο γήπεδο.
Ένας κόσμος που χάνεται. Πολλοί από εμάς τον συνομήλικό τους συγγενή μας τον έχουμε χάσει. Όμως ξαναζωντάνεψε μπροστά μου ο γονιός, θείος αδελφός, μητέρα, άνθρωποι εκείνης της εποχής. Άνθρωποι από ένα διαφορετικό κοινωνικό χώρο, που όμως μια κλωστή τους συνδέει. Ο ίδιος λόγος οι ίδιες κινήσεις του σώματος, τα ρούχα. Συγκινήθηκα όταν τους άκουγα. Άγνωστοι, με ένα θέμα που δεν ενδιέφερε ούτε την οικογένεια μου, ούτε κι εμένα, κι όμως τόσο οικείος ο τρόπος αφήγησης, οι περιγραφές, οι διαφωνίες, ακόμη και ο τρόπος καθίσματος, η στιχομυθία του ζευγαριού!
Αυτές οι ελκυστικές παρουσίες έγιναν και οι χαρακτήρες της ταινίας. Όλοι οι συντελεστές της ταινίας συνέβαλλαν.
Με δυσκολία ξεχώριζες το αληθινό από τον μύθο. Δυσκολευόσουν να πεις αν ο εισπράχτορας ήταν ηθοποιός ή κομμάτι αρχείων. Οι συνομιλίες στο προποτζίδικο, ο του γραφείου τελετών, οι μουσικοί.
Το κλίμα της εποχής αποδόθηκε, το γεγονός άριστα καταγράφηκε θα μπορούσα να πω με μία, δύο φράσεις, όμως μου μοιάζει λίγο μπροστά σε αυτό που έζησα. Η επανάληψη της λέξης συγκίνηση και συγκινούμαι στο κείμενο είναι η απόδειξη. Θα χάσουν αυτοί που οι αθλητικές τους ή μη δεσμεύσεις δεν τους επιτρέπουν να την δουν.
Δεν ήταν η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ ήταν η αφορμή. Δεν θέλω κανείς να μου ακυρώσει την ευχαρίστηση με σχόλια του τύπου ότι λείπει ο πολιτικός λόγος.
Λέχθηκε τόσο όσο χρειαζόταν για το θέμα της. Υπάρχουν τουλάχιστον στον κινηματογράφο τόσοι τρόποι να κάνεις το σχόλιο και αυτοί που θέλουν το εισπράττουν.
Σκηνοθεσία: Τάσος Μπουλμέτης
Σενάριο: Τάσος Μπουλμέτης
Φωτογραφία: Γιάννης Δασκαλοθανάσης
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Editing: Λάμπης Χαραλαμπίδης
Ηθοποιοί:
Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώργος Μητσικώστας, Στέλιος Μάινας, Μανώλης Μαυροματάκης, Βασιλική Τρουφάκου, Γιάννης Βούρος, Ορφέας Αυγουστίδης, Θέμης Πάνου, Ταξιάρχης Χάνος, Αντώνης Αντωνίου, Ερρίκος Λίτσης, Θοδωρής Κατσαφάδος, Γιώργος Σουξές, Αλέξανδρος Αμερικάνος, Αλέξανδρος Μουκανος, Μαρία Αντουλινάκη, Γιώργος Βουρδάμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου