Κυκλοφορείς, αδιαφορείς,
θλίβεσαι, αγωνιάς, απογοητεύεσαι, διασκεδάζεις, κάνεις απόπειρες βελτίωσης ζωής
ανάμεσα σε υψηλά κτίρια, ανήλιους δρόμους, κακοτεχνίες, απρόσωπες όψεις
κτιρίων, καλώδια, μποτιλιαρίσματα, ακριβές βιτρίνες που υπόσχονται το όνειρο,
την ψευδαίσθηση. Μόνοι με πολλούς, μοναχοί, ονειροπόλοι, νέοι, ηλικιωμένοι.
Τη μοναξιά των ανθρώπων σε ένα
τέτοιο περιβάλλον του Μπουένος Άιρες διαπραγματεύεται ο Gustavo Taretto στην
ταινία του «Μεσοτοιχίες». Είναι ευχάριστη, κατανοητή, αισιόδοξη με φρεσκάδα στη
ματιά χωρίς γκρίνια.
Δυο νέοι άνθρωποι, η Μαριάννα κι
ο Μάρτιν, αυτός σχεδιαστής ιστοσελίδων, συνδεδεμένος με τον υπολογιστή του,
εξαρτημένος, απομονωμένος στη γκαρσονιέρα με τον σκύλο της τελευταίας πρώην του,
επικοινωνεί διαδικτυακά και δια ζώσης με τον ψυχίατρό του. Αναζητά χόμπι,
δραστηριότητες, ενδιαφέροντα, κατόπιν προτροπής του τελευταίου.
Η άλλη, αρχιτεκτόνισσα, χωρίς
μέλλον σε μη αρχιτεκτονικά σχεδιασμένη πόλη ασχολείται με τη διακόσμηση
βιτρινών, ενώ μόλις έχει βγει κατόπιν επιλογής της από μια 4χρονη σχέση.
Έλλειψη επικοινωνίας, δυσκολία
ύπαρξης σε απρόσωπα περιβάλλοντα.
Μένουν στον ίδιο δρόμο.
Κάνουν τα ίδια πράγματα,
περπατούν στους ίδιους δρόμους, κολυμπούν στην ίδια πισίνα. Δεν έχουν συναντηθεί.
Όταν θα διασταυρωθούν τα βλέμματα θα υπάρξει κι η απάντηση που επιχειρεί ο
σκηνοθέτης. Θα πέσουν οι μεσοτοιχίες. Θα συγκοινωνήσουν ελπίδες, όνειρα,
αισθήματα.
Χωρίς διαλόγους, με τη μουσική να
εκφράζει τα συναισθήματα. Η γλώσσα του σώματος και κυρίως τα βλέμματα εκφραστές
των επιθυμιών, ενστίκτων, δυσαρεσκειών και προσδοκιών, ελπίδων κι
απογοητεύσεων.
Θα έλεγα δε μου έλειψαν οι
διάλογοι. Η ολιγόλεπτη εισαγωγή στην ταινία ισοφάρισε την απουσία διαλόγου των
95 λεπτών.
Εξαιρετικές ερμηνείες, χαλαρή ατμόσφαιρα,
δίκαιη προς τα φύλα.
Αρνητική στη ζωή χωρίς ψυχή.
Έφυγα από την αίθουσα ελπίζοντας.
Το τραγούδι του James Johnston «True love will find you in the end» η υπόσχεση.
Javier Drolas
Pilar Lopez de Axala
Ines Efron
Adrian Navarro
Rafael Ferro
Υποσημείωση: Ενδιαφέρον θα είχε η
ανάγνωση του «A chance of love» του Jimmy Liao ή «Εκείνη κι Εκείνος» του Τζίμι Λιάο στα ελληνικά.
